Ένα σχόλιο προς τον νέο Υπουργό Δικαιοσύνης

Με αφορμή αυτό το άρθρο που διάβασα σχετικά με τις δηλώσεις Σας, κε Υπουργέ και με την επιφύλαξη ότι έχουν μεταφερθεί αυτές σωστά (διότι δεν βλέπω τηλεόραση, ώστε να διαπιστώσω την ταυτότητα όσων είπατε με όσα γράφτηκαν) σκέφτηκα 2 πραγματάκια και θα ήθελα να τα μοιραστώ μαζί Σας.

Το άρθρο αυτό θα μπορούσε να έχει τίτλο: "Η δικονομική εμμονή του Υπουργού Δικαιοσύνης"

Η σωστή νομική θεώρηση του ζητήματος, όπως Εσείς γνωρίζετε απείρως καλύτερα από εμένα, έχει δυο σκέλη:

1. Δεν αντιλέγω στο αυτονόητο, ότι δηλαδή χρειάζεται αποτελεσματικότερες και ταχύτερες διαδικασίες η δικαιοσύνη, ώστε να επιτελεί το δικαιοδοτικό της καθήκον και να ανταποκρίνεται στη δικαιοδοτική της αποστολή. 

Εξάλλου, ούτε οι Δικαστές που χορήγησαν τις προσωρινές διαταγές αλλά ούτε και οι αιτούντες πολίτες-υπό απόλυση δημόσιοι υπάλληλοι επιθυμούν τη διαιώνιση του θέματος.

Οι μεν πρώτοι, διότι είναι ταγοί της Δικαιοσύνης και κάθε αντίθετη σκέψη, θα τους χρέωνε με την σχεδόν υβριστική κατηγορία της δόλιας παρέλκυσης των δικονομικών διαδικασιών. 

Οι δε δεύτεροι, διότι το καθεστώς της εργασιακής τους αβεβαιότητας ουδόλως εξυπηρετεί τον σκοπό τους, που δεν είναι άλλος από την διάσωση της εργασίας τους και βέβαια, την εξακολούθηση της ζωής τους και την επιβίωσή τους. 

Με δεδομένη δε την άρνηση της Διοικήσεως να πειθαρχήσει στις προσωρινές διαταγές (άρνηση που γεννά οξύ πρόβλημα, λόγω της εν τοις πράγμασι απαξίωσης της Δικαιοσύνης μέσω της αντισυνταγματικής συμπεριφοράς της Διοίκησης, το οποίο όμως δεν φάνηκε να Σας απασχόλησε ιδιαίτερα), μάλλον θα απέδιδα στους ανθρώπους αυτούς το γνήσιο ενδιαφέρον για την επίσπευση των δικονομικών διαδικασιών και όχι για την παρέλκυσή τους.

2. Αλλά μου προκαλεί ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση το περίεργα μονομερώς τεθέν ζήτημα των προσωρινών διαταγών που αφορούν τους δημοσίους υπαλλήλους.

Και λέω περίεργα τεθέν, διότι οι προσωρινές αυτές διαταγές, ως προερχόμενες από τους Δικαστές της ουσίας, πιθανολογούν επί της ουσίας τη βασιμότητα των ισχυρισμών και την ύπαρξη του κατεπείγοντος, άλλως του επικειμένου κινδύνου, για τους υπό απόλυση δημοσίους υπαλλήλους.

Το δεύτερο σκέλος, δηλαδή την πιθανολόγηση της ουσιαστικής βασιμότητας των ισχυρισμών των υπαλλήλων και την ύπαρξη επικειμένου κινδύνου, φαίνεται ότι το λησμονήσατε εντελώς, κε Υπουργέ, στην προσπάθειά Σας να λύσετε το πρόβλημα των προσωρινών διαταγών... μέσω της μοντέρνας (τροϊκανής προελεύσεως γαρ) εμμονής για την επιτάχυνση των δικονομικών διαδικασιών.

Αντιστρέφω, λοιπόν, το σκεπτικό Σας, κε Υπουργέ.

Εάν έχετε τόσες πολλές προσωρινές διαταγές, που πιθανολογούν τη βασιμότητα των ισχυρισμών των δημοσίων υπαλλήλων και τον επικείμενο κίνδυνο, τότε πρόβλημα, δεν είναι οι χορηγηθείσες προσωρινές διαταγές. Αυτές συνιστούν έστω και προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης και σε κάθε περίπτωση η Διοίκηση έδειξε ότι τις αγνοεί επιδεικτικά. Η δε νομοθετική εξουσία αποπειράθηκε και να τις καταργήσει, λίαν προσφάτως...

Το πρόβλημα είναι ο εφαρμοστέος Νόμος, που ήδη πιθανολογείται παράνομος ως αντισυνταγματικός.

Νομίζω ότι αυτό Σας λένε με τον τρόπο τους οι συνάδελφοί Σας, που τις χορηγούν, άλλωστε. 
Σας παρέχουν τον απαιτούμενο χρόνο για να ξανακοιτάξετε τις συγκεκριμένες νομοθετικές ρυθμίσεις και να τις τροποποιήσετε, ώστε να είναι σύμφωνες με το Σύνταγμα τις χώρας.

Ο χρόνος που Σας παρέχουν αυτές οι προσωρινές διαταγές, θα μπορούσε να λειτουργεί υπέρ Σας, κε Υπουργέ.

Αλλά, μάλλον, Εσείς επιλέγετε να μην τους ακούτε...

Εάν μου το επιτρέπετε, λοιπόν, κλείνω, με μια συμβουλή:
Μην ξεκινάτε την πολιτική Σας καριέρα κοιτώντας το δάχτυλο, κε Υπουργέ.
Κοιτάξτε εκεί που Σας δείχνει...

Οδηγία 2013/11/ΕΕ για την εναλλακτική επίλυση καταναλωτικών διαφορών

Οδηγία 2013/11/ΕΕ

ΕΓΩ, ο Βενιζέλος (από το περιοδικό HOT DOC)

ΕΓΩ ο Βενιζέλος (από το περιοδικό HOT DOC)

Γράμμα σε έναν Δικαστή του ΣτΕ

Αξιότιμε κυρίε Πρόεδρε, 

Λαμβάνω την πρωτοβουλία να Σας απευθυνθώ, όχι ως ένας εκ των εκ θέσεως παραγόντων της εκάστοτε δίκης, αλλά ως ένας απλός πολίτης. Δηλαδή, δεν μετέρχομαι την δικηγορική μου ιδιότητα, αλλά μόνο την πολιτική μου υπόσταση, ως ένας από το όλο του Λαού, στο όνομα του οποίου δικάζετε.

Παρακολουθώ τις αποφάσεις Σας με συνέπεια, κύριε Πρόεδρε.

Παρακολουθώ την νομολογία Σας, μέσα από το διαδίκτυο και τα σχετικά νομικά περιοδικά και εστιάζω ιδίως στο σκεπτικό Σας. Εστιάζω στην δομή και την διαδρομή της σκέψης Σας, ώστε να μπορέσω να καταλάβω (στο μέτρο που, με τα λίγα νομικά που γνωρίζω, μπορώ) ποιο ακριβώς είναι (ή, έστω, Εσείς θεωρείτε ότι είναι) το εκάστοτε διακυβευόμενο έννομο αγαθό και ποια διατάσσετε να είναι η εκάστοτε προστασία του. 

 

Από τις αποφάσεις αυτές, έχω την αίσθηση, κε Πρόεδρε, ότι μπορώ να προσεγγίσω, κατ' αρχάς, την ψυχολογία Σας. Σε περίπτωση που σφάλλω σε όλα όσα κατωτέρω εκθέτω, παρακαλώ, διορθώστε με. 

Η αιτιολογία των αποφάσεών Σας, κατ' εμέ, αναδεικνύει μια ιδιαίτερη απροθυμία ή/και βαρυθυμία Σας να λάβετε συγκεκριμένη θέση απέναντι στις εξελίξεις, ιδίως των τελευταίων ετών. Θεωρείτε, ότι Σας έχει ανατεθεί το βάρος να λαμβάνετε κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις και από το βάρος αυτό θέλετε να απαλλαγείτε. 

 

Η μέχρι στιγμής δικαιοδοτική Σας στάση δείχνει (πάντοτε, κατ' εμέ) ότι, με τον τρόπο αυτό, θεωρείτε ότι αποφεύγετε τα "χωράφια της πολιτικής", γιατί αυτά αποτελούν ρόλο και βάρος, το οποίο ούτε Σας ανατέθηκε, ούτε οφείλετε να σηκώσετε στους ώμους Σας.

Επιτρέψτε μου, όμως να διαφωνήσω με την άποψή Σας αυτή, κε Πρόεδρε, για τους κατωτέρω λόγους:

1. Αφενός, αντιλαμβάνομαι, ότι σε συνθήκες ουσιαστικής πλήρους έλλειψης εσωτερικών πολιτικών (ανδρών και πράξεων), το κενό της διακυβέρνησης καλείται να το καλύψει κάποια εκ των υπολοίπων Συνταγματικών εξουσιών, προκειμένου να συνεχίσει την πορεία της η Ελλάδα, ως συντεταγμένη κοινωνία. Σε διαφορετική περίπτωση, η λύση είναι η ακυβερνησία και η στάση.

Δοθέντος ότι εκτελεστική και νομοθετική εξουσία επί της ουσίας ταυτίζονται και δεδομένου του απίστευτου εκφυλισμού τους, τούτα, σχεδόν αυτόματα, συνεπάγονται, ότι στην εναπομείνασα Συνταγματική εξουσία της Δικαιοσύνης, εναποτίθενται οι ελπίδες και τα όνειρα του λαού, για αποκατάσταση.

2. Εσείς δικάζετε διοικητικές πράξεις και ως εκ τούτου δικάζετε πολιτικές αποφάσεις. Ο πολιτικός αποφασίζει και η Διοίκηση μετουσιώνει την απόφαση σε Διοικητική Πράξη. Εκεί ακριβώς, υπεισέρχεται ο δικαιοδοτικός Σας ρόλος και το αντίστοιχο καθήκον Σας, που νομίζω, ότι είναι ακριβώς, να ορίζετε τα όρια της σύννομης λειτουργίας της Διοίκησης, δηλαδή τα όρια ισχύος των αντίστοιχων πολιτικών αποφάσεων, που μετουσιώθηκαν σε διοικητικές πράξεις. 

Σε διαφορετική περίπτωση, κε Πρόεδρε, κάθε διοικητική πράξη, επειδή ακριβώς προέρχεται από την πολιτική βούληση του εκάστοτε πολιτικού προϊσταμένου της διοικητικής πυραμίδας, θα παρέμενε ανέλεγκτη και θα ανέπτυσσε απεριόριστη ισχύ, ακριβώς επειδή αντλεί την νομιμοποίησή της από "χωράφια" με τα οποία ο δικαιοδοτικός Σας ρόλος, δεν Σας επιτρέπει οποιαδήποτε εμπλοκή. Αυτό, όμως, θα σήμαινε και την αυτόματη αυτοκατάργηση του Συμβουλίου της Επικρατείας εν τοις πράγμασι.

3. Άλλωστε, κε Πρόεδρε, τα νομιμοποιητικά κείμενα της πλήρους πολιτικής απορύθμισης της χώρας (βλ Μνημόνια, Υπουργικές Αποφάσεις κλπ), κρίθηκαν ως νόμιμα με σειρά αποφάσεών Σας. 

Παρακαλώ, πιστέψτε με, δεν αναφέρομαι μόνο στο Μνημόνια Ι, ΙΙ και ΙΙΙ, δεν αναφέρομαι μόνο στο ΕΕΤΗΔΕ, δεν αναφέρομαι μόνο στα διόδια και τις συμβάσεις παραχώρησης των Εθνικών Οδών, δεν αναφέρομαι μόνο σε ότι συνέβαινε στην Κερατέα, δεν αναφέρομαι σε ότι συμβαίνει στις Σκουριές και στη Χαλκιδική. Άλλωστε, σε αυτά έχω ήδη αναφερθεί σε παλαιότερες αναρτήσεις μου και δεν κρίνω σκόπιμο να επαναληφθώ. 

Αναφέρομαι στην ΕΡΤ.

Εάν, λοιπόν, η εκάστοτε πολιτική πράξη δύναται να κριθεί νόμιμη από Εσάς, δίχως η κρίση περί της νομιμότητάς της να συνιστά είσοδό Σας στα πολιτικά "χωράφια", τότε ομοίως, κάθε διοικητική και εν τέλει πολιτική απόφαση, δύναται να κριθεί ως παράνομη, δίχως να υπεισέρχεται ποτέ η Δικαιοσύνη στα "χωράφια" της πολιτικής.

Στο σημείο αυτό και κατόπιν των ανωτέρω, έστω και ως εκ περισσού, καθιστώ σαφές, ότι δεν ζητώ από Εσάς να λάβετε τις πολιτικές αποφάσεις. 

Εκτιμώ, όμως, ότι δικαιούμαι να ζητώ από Εσάς, να κρίνετε, τόσο την νομιμότητα όσο και τη σκοπιμότητα κάθε πολιτικής απόφασης και της συνακόλουθα αυτής εκδοθείσας διοικητικής πράξης, χάριν, όχι μόνο του δημοσίου συμφέροντος αλλά και της υποχρέωσης αυτοπεριορισμού της Διοικήσεως, εντός των ορίων που τάσσει το Σύνταγμα της χώρας.

  

Μα θα μου πείτε 

"Μάθημα μας κάνετε κύριε; Που θέλετε να καταλήξετε;"

Η απάντηση είναι νομίζω οφθαλμοφανής αλλά θα την καταστήσω σαφή και για τον απλό αναγνώστη.

Συντάσσομαι με την άποψή της συναδέλφου Σας, κε Πρόεδρε, ότι "Η κατάργηση της ΕΡΤ χωρίς την ταυτόχρονη ίδρυση του νέου ραδιοτηλεοπτικού φορέα δεν μπορεί να θεραπευθεί και ως εκ τούτου πρέπει να ανασταλεί το σύνολο της απόφασης για το κλείσιμο της ΕΡΤ."*

Και ακόμα κι αν ήθελα να θεωρήσω, ότι η ΕΡΤ είναι ένας φορέας προσβεβλημένος από τους ιούς της αδιαφάνειας και της αναξιοπιστίας, αδυνατώ να καταλάβω, πώς θεραπεύεται αυτή η παθογένεια με το να ανατίθεται σε αυτούς που δημιούργησαν την παθογένεια αυτή, άλλως, σε αυτούς που επί ένα (1) χρόνο τώρα δεν μπόρεσαν να την αντιμετωπίσουν, η ίδρυση ενός νέου, δήθεν υγιούς φορέα.

Ενός φορέα, ο οποίος θα πρέπει να λειτουργήσει άμεσα, με προσωπικό το οποίο θα επιλεγεί με αδιαφανή και άγνωστα κριτήρια αξιολόγησης και επιλογής προσωπικού και ο οποίος (φορέας) θα πρέπει να εκπέμπει ένα κάποιο, άγνωστο, άγνωστης ποιότητας, διάρκειας και περιεχομένου πρόγραμμα.

Αυτή, κατά την άποψή μου, πάντα, κε Πρόεδρε, δεν ήταν δικαιοδοτική λύση. Αυτή είναι η αρχή ενός παθογενέστερου μέλλοντος της όποιας μέλλουσας ΕΡΤ.

Αυτή είναι μια ταχύτατη επιστροφή στο παρελθόν, όταν οι προσλήψεις γίνονταν από τα πολιτικά γραφεία και η ΕΡΤ λειτουργούσε ως φερέφωνο της εκάστοτε κυβέρνησης.

Αν στόχος της πολιτικής ηγεσίας του τόπου ήταν η απαξίωση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, αν στόχος της πολιτικής ηγεσίας του τόπου ήταν η επιστροφή στο ρουσφέτι, στην κομματική πελατεία, στην αναξιοκρατία, στην κοινωνική αναξιοπρέπεια, αν εν τέλει, στόχος της πολιτικής ηγεσίας ήταν η επιστροφή σε προ ΑΣΕΠ εποχές, αν στόχος της πολιτικής ηγεσίας ήταν η σύγχυση και η απορρύθμιση (όπως άλλωστε συμβαίνει σχεδόν παντού γύρω μας), τότε, ούτε με τα λίγα νομικά που ξέρω, ούτε με την όποια λογική διαθέτω, δεν καταλαβαίνω, με ποιο τρόπο "ανεστάλη" ο προδήλως παράνομος αυτός στόχος.

Σε αυτή τη μέλλουσα δημόσια ραδιοτηλεόραση, κε Πρόεδρε, αλλά πρωτίστως σε αυτή την πολιτική, των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου "για ψύλλου πήδημα", του "αποφασίζομεν και διατάζομεν", του "εμείς θα προχωρήσουμε όπως και να 'χει", νομίζω ότι έπρεπε να επιβάλλετε το "μαύρο". 

Όπως και να έχει, σέβομαι τη δικαιοδοτική Σας κρίση, κε Πρόεδρε.

Με το γράμμα μου αυτό Σας καταθέτω, μονάχα, ότι αυτή τη μέλλουσα δημόσια ραδιοτηλεόραση, έτσι όπως θα στηθεί γύρω από την απόφασή Σας, δεν τη θέλω. Άλλωστε, οι συνθήκες της δημιουργίας της κατατείνουν στο συμπέρασμα ότι θα είναι πιο "μαύρη" από το μαύρο στις οθόνες μας... 

Αυτό το απόλυτα απορρυθμισμένο πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον, το οποίο δημιουργεί και στο οποίο λειτουργεί μια απόλυτα αυθαίρετη πολιτική ηγεσία, επίσης, δεν το θέλω. Είναι πιο μαύρο από αυτό που αντέχει η αξιοπρέπειά μου.

Και έχω, εν τέλει, την πεποίθηση ότι καμία από αυτές τις μαυρίλες, δεν ανεστάλη με την απόφασή Σας, αλλά απεναντίας, με την απόφαση έγινε πια και με τη βούλα του Νόμου το μαύρο-άσπρο.

Σας ζητώ συγγνώμη για την πολυλογία μου και για το θάρρος που πήρα να Σας αναφερθώ δημοσίως. Ζητώ συγγνώμη, εάν μεταχειρίστηκα λέξεις ή φράσεις που θεωρείτε ότι, με οποιοδήποτε τρόπο βάλλουν εναντίον Σας ή εναντίον του δικαιοδοτικού Σας καθήκοντος και της κρίσης Σας.

Σε κάθε περίπτωση, Σας ευχαριστώ για το χρόνο Σας.

Καλημέρα Σας.

*= Την άποψη αυτή φέρεται να εξέφρασε η σύμβουλος του ΣτΕ κ. Μαρία Καραμανώφ

ΣτΕ 236/2013: Οριστικό το τέλος της ΕΡΤ - Πλήρες Κείμενο αποφάσεως by LawNet

Υπόδειγμα έφεσης κατά απόφασης ασφαλιστικών μέτρων νομής κινητού.

Επειδή βλέπω ότι υπάρχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σχετικά με την αντιμετώπιση αποφάσεων που διατάσσουν ασφαλιστικά μέτρα νομής κινητού, παίρνω την πρωτοβουλία να δημοσιεύσω ένα υπόδειγμα εφέσεως κατά ερήμην εκδοθείσας αποφάσεως του εκάστοτε δικάσαντος Ειρηνοδικείου, με την ελπίδα να βοηθήσει τόσο στον νομικό-επιστημονικό διάλογο, σχετικά με τα θέματα που θίγονται σε αυτό, όσο και στην εν γένει απονομή δίκαιης Δικαιοσύνης.

Σημειώσεις: 

1. Στο δικόγραφο επισημαίνονται με κίτρινο τα σημεία που αναφέρονται στην τοπική αναρμοδιότητα του δικάσαντος Ειρηνοδικείου. Είναι προφανές, ότι το δικάσαν δικαστήριο δεν είναι πάντα κατά τόπο αναρμόδιο, οπότε και τα σχετικά χωρία της εφέσεως θα πρέπει να παραλειφθούν. 

2. Είναι ευπρόσδεκτη κάθε παρατήρηση/πρόταση/διόρθωση ή οτιδήποτε άλλο, τόσο σχετικά με το δικόγραφο όσο και με τους εν γένει ισχυρισμούς που διαθέτουμε στην συγκεκριμένη περίπτωση. Θεωρώ αυτονόητο ότι δεν γνωρίζω τα πάντα. Εκ φύσεως και θέσεως δεν είμαι και δεν δηλώνω κανενός είδους αυθεντία.

Καλή επιτυχία!

Υπόδειγμα έφεσης by Marios Marinakos

ET3 ζωντανά από το PressProject

Αναμετάδοση από το ThePressProject.gr

ΕΡΤ ζωντανά από το PressProject

Αναμετάδοση από το ThePressProject.gr

ΕΡΤ: Αφορμή για μια κοινωνική συμφωνία

Αναδημοσιεύω το σχόλιο το Γιάννη Κότσιρα για την ΕΡΤ, γιατί το βρήκα πολύ εύστοχο, σωστό και πάνω απ' όλα ΔΙΚΑΙΟ. Τολμώ μόνο να προσθέσω, λίγο πιο κάτω, ένα δικό μου σχόλιο για τα όσα συμβαίνουν σήμερα.

Ακολουθεί το σχόλιο του Γιάννη Κότσιρα.

=======================================

Ανόητε χαιρέκακε...

Στο δρόμο ακόμη 3.000 άνθρωποι.

Τέλος τα μεροκάματα για ακόμη 3.000 οικογένειες.

Λες πως σε ενοχλούσε που πλήρωνες 4€ το μήνα την ΕΡΤ στο λογαριασμό σου επειδή δεν την έβλεπες. Οπότε καλύτερα να την κλείσουν.

Για να το διευρύνω λίγο αυτό.

Κι εγώ δεν πήγα ποτέ στην Κάρπαθο αλλά τους δρόμους και από δικά μου χρήματα τους έκαναν. Να μην τους έκαναν λοιπόν αφού δεν τους είδα και ίσως να μην τους δω ποτέ.

Και το νερό που πίνει το παιδί σου στο δημόσιο σχολείο να το κόψουν.

Πληρώνεται και από μένα αλλά εγώ δεν έχω παιδί να πίνει από αυτό.

Γιατί να το πληρώνω λοιπόν;

Και τον Στρατό; Τον στρατιωτικό ποιος τον πληρώνει; Γιατί να τον πληρώνω αφού δεν είμαστε σε πόλεμο; Να τον καταργήσουν. Να τους απολύσουν όλους και άμα μας την πέσουν, βλέπουμε.

Και τους Πυροσβέστες. Να τους απολύουν το χειμώνα. Μόνο το καλοκαίρι να τους πληρώνω.

Γιατί; Άσε που άμα μένεις στην πόλη τι σε νοιάζει για το δάσος. Ας καούν όλα. Γιατί να πληρώνω κι εγώ που μένω στην πόλη;

Και το δημόσιο ιατρείο που φτιάχτηκε στη Λέρο, να μην το έκαναν ποτέ.

Αφού κι εγώ πλήρωσα γι αυτό και ίσως να μην το χρειαστώ ποτέ.

Και το σχολείο που έγινε στην Ορεστιάδα, να μην το έχτιζαν.

Γιατί να πληρώνω κι εγώ ένα σχολείο, που δεν θα δω ούτε εγώ, ούτε το παιδί μου.

Άσε που δεν έχω παιδί. Κι άμα δεν κάνω; Γιατί να πληρώνω εγώ για τις σπουδές των παιδιών;

Και το παιδί του γείτονα που σώθηκε από την άρρωστη καρδιά του στο δημόσιο νοσοκομείο;

Από τις ασφαλιστικές εισφορές που έδινα και εγώ, σώθηκε. Να μην σωζόταν.

Αφού δεν το γνώριζα και ίσως να μην το μάθω ποτέ.

Και αν σου φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά, μην χαμογελάς γιατί είναι και αυτά στο πρόγραμμα.

Θα συμβούν και μάλιστα γρήγορα.

Η ΕΡΤ αγαπητέ χαιρέκακε δεν είναι ένα κανάλι.

Είναι άνθρωποι. Εργαζόμενοι.

Φίλοι. Γείτονες. Συμμαθητές. Γονείς. Συγγενείς.

Όπως ήταν οι χαλυβουργοί, οι εργαζόμενοι στα κλωστοϋφαντουργεία, στα ναυπηγεία, οι χιλιάδες απολυμένοι σε ιδιωτικές εταιρίες που έκλεισαν.

Κι εσύ χαίρεσαι...

Να χαίρεσαι λοιπόν με την κατάντια σου.

Και να μην παραξενευτείς άμα αδιαφορήσω όταν απολυθείς.

Ούτε καν να διαμαρτυρηθείς.

Γιατί δεν θα αφορά εμένα η απόλυσή σου.

Δεν θα αφορά εμένα η εξόντωσή σου.

Είναι αδιανόητη η φίμωση της ΕΡΤ.

Είναι αδιανόητη αυτή η συμπεριφορά της κυβέρνησης.

Είναι αδιανόητη η δική σου απάθεια.

Είναι αδιανόητη αυτή η χαρά σου για την εξόντωση 3000 οικογενειών!

Κι όμως, εγώ δεν θα χαρώ με την δική σου εξόντωση.

Θα παλέψω για σένα ακόμη και την ώρα που εσύ χαίρεσαι με τον πόνο του άλλου.

Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.

Αλληλεγγύη σε όλους τους εργαζόμενους.

Τους άνεργους, τους άστεγους.

Αλληλεγγύη σε όλους τους συνανθρώπους μας.

Κι αν δεν σε απασχολούν οι υπόλοιποι, σκέψου έστω το τομάρι σου.

Κάποια στιγμή θα χρειαστείς βοήθεια...

Ας έχεις κάπου να τη ζητήσεις...

Γιατί τότε δεν θα χαίρεσαι.

Ανόητε χαιρέκακε!

Γιάννης Κότσιρας

http://www.youtube.com/watch?v=v3zLlY6-kzs

Πηγή: http://yianniskotsiras.blogspot.gr/2013/06/blog-post.html

===================================================

Σχόλιο δικό μου: 

Ασφαλώς, συντάσσομαι με τον Γιάννη Κότσιρα.

Αλλά νιώθω κι εγώ με τη σειρά μου ότι αυτή την ώρα πρέπει να ξεκαθαριστεί κάτι, με τρόπο σαφή, στο διηνεκές του επερχόμενου χρόνου.

Με τόση συμπαράσταση δίπλα σας, εσείς, κυρίες και κύριοι της ΕΡΤ, μην ξαναγυρίσετε την πλάτη στον λαϊκό αγώνα από όπου κι αν προέρχεται αυτός.

Τώρα, ενόψει της επίθεσης που δεχτήκατε, στεκόμαστε όλοι δίπλα σας και αντιστεκόμαστε στην κυβέρνηση.

Ξέρουμε ότι είναι ζήτημα χρόνου να βάλει τους γνωστούς πραιτοριανούς της (βλέπε ΜΑΤ) να επιτεθούν στους πολίτες που διαμαρτύρονται για τις δικές σας απολύσεις και για το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Αλλά είμαστε εκεί και δίνουμε τον αγώνα μαζί σας.

Τόσο καιρό όμως, που οι πολίτες δίνουν τη μάχη σε δρόμους και πλατείες, τόσο καιρό που η Κερατέα φλεγόταν, τόσο καιρό που η Ιερισσός μάχεται μόνη της ενάντια στους διεθνείς χρυσοθήρες, εσείς γυρίζατε την πλάτη, προφασιζόμενοι ότι δέχεστε κι εκτελείτε εντολές.

Μόνο τώρα, τις τελευταίες μέρες άκουσα εκπροσώπους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να μιλούν μέσα από τις συχνότητές σας (η επιλογή του πολιτικού φορέα είναι τυχαία, αλλά μου έκανε εντύπωση που τώρα μόνο τον θυμηθήκατε). 

Μόνο τώρα, τις τελευταίες μέρες άκουσα πέρα από τις "ειδήσεις" την κριτική σας στάση απέναντι στις κυβερνητικές επιλογές. 

Μόνο τώρα άνοιξαν τα στόματα, για όσα ανόσια συμβαίνουν πίσω από τους τοίχους του Ραδιομεγάρου. 

Τόσο καιρό, σωπαίνατε.

Προφανώς, γιατί καιγόταν το σπίτι του γείτονα...

Το μέσο που υπηρετείτε, όμως, είναι δημόσιο.

Είναι του λαού.

Στο όνομα αυτού λειτουργείτε.

Αυτός σας πλήρωνε και σας πληρώνει.

Αυτός σας στηρίζει τώρα στα δύσκολα.

Και αυτός θα συνεχίσει να σας στηρίζει.

Αυτό το λαό ΟΦΕΙΛΕΤΕ να τον στηρίζετε κι εσείς, λοιπόν, εφεξής.

Και οφείλετε αυτό να μην το ξεχάσετε ποτέ εφεξής.

Γιατί αν συμβαίνει κάτι, σήμερα, σημαντικότερο από τη συμπαράσταση, αυτό είναι η ΥΠΕΡΒΑΣΗ. 

Ο λαός, σήμερα υπερβαίνει το όποιο (ομολογουμένως, αμαρτωλό) παρελθόν της ΕΡΤ και στέκεται δίπλα σας, τείνοντας το χέρι για μια νέα, ιστορική, κοινωνική και πραγματική συμφωνία του ίδιου του λαού με το μέσο της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας του.

Σήμερα δομείται μια ιστορική κοινωνική συμφωνία.

Συμφωνία αλληλεγγύης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα, ΟΦΕΙΛΕΤΕ να μην το ξεχάσετε ποτέ, εφεξής.

ΟΦΕΙΛΕΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΤΕ ΠΟΤΕ, ΕΦΕΞΗΣ. 

Γιατί, διαφορετικά, την επόμενη φορά, δεν θα είναι κανείς δίπλα σας.

Απλά, θα κάνουμε ζάπινγκ για να φύγει το μαύρο απ' την οθόνη...

Κλείσιμο της ΕΡΤ: Λόγος για δημοψήφισμα.

Κύριοι,

Εσείς που αποφασίσατε το κλείσιμο της ΕΡΤ ΑΕ, ξεχνάτε ότι την ΕΡΤ την πληρώνουμε όλοι οι ηλεκτροδοτούμενοι (μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ) και οι διαφημιζόμενοί της.

Εμείς πληρώνουμε, εμείς αποφασίζουμε.

Όχι εσείς.

Όχι εσείς, που τολμάτε να προβαίνετε σε πράξη με την οποία ομολογείτε ότι παράγετε κόστος σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού αλλά επίσης ομολογείτε ότι δεν έχετε προϋπολογίσει αυτό το κόστος! 

Το μεγαλείο της προχειροδουλειάς!!!

Όχι εσείς που απολύετε 2600 ανθρώπους.

Όχι εσείς που διαχειρίζεστε εθνικά κεφάλαια (όπως οι δορυφορικές συχνότητες του Hellas Sat) πολύτιμα για την ομογένεια και την εθνική ασφάλεια σαν να είναι συνοικιακά περίπτερα.

Όχι εσείς που με ανυπόστατες διοικητικές πράξεις επιχειρείτε να δημιουργήσετε την ψευδεπίγραφη εντύπωση ότι μπορεί να αποφασίζει το Υπουργικό Συμβούλιο κατά πλειοψηφία (!!!) για θέμα που δεν αποτελεί λόγο έκδοσης ΠΝΠ, σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας!

Όχι εσείς που μετατρέψατε τη Βουλή από φορέα της Νομοθετικής εξουσίας σε απλό νομιμοποιητικό παράγοντα των αμφίβολης νομιμότητας και αποτελεσματικότητας προθυπουργικών επιλογών.

Όχι εσείς που παραβλέπετε, ότι η ΕΡΤ ΑΕ είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και αποφέρει κερδοφόρες χρήσεις!

Εάν, λοιπόν, θέλετε να κλείσετε την ΕΡΤ, τότε πρέπει να απευθύνετε το αντίστοιχο ερώτημα στον Ελληνικό Λαό κι αυτός να αποφασίσει.

Αυτός πληρώνει, αυτός δικαιούται να αποφασίσει.

Αλλά απ' ότι θυμάμαι οι χούντες δεν κάνουν δημοψηφίσματα ή όταν τα κάνουν βγάζουν κάτι ηγεμονικά ποσοστά... Άρα δεν προσδοκώ και πολλά.

Απλά διατηρώ δημοκρατικές μνήμες που ατυχώς και μάλλον άκαιρα τις ανακαλώ στο παρόν, που μάθαμε όλοι ότι η χώρα λειτουργεί έχοντας στο τιμόνι της εντολοδόχους ξένων συμφερόντων...

Το κλείσιμο της ΕΡΤ ΑΕ

Απάντηση στον Εθνάρχη (έστω και μισό αιώνα μετά): Οι Τράπεζες!

Λαμβάνοντας ως αφορμή τις προσφάτως ψηφισθείσες διατάξεις, που αφορούν τη ρύθμιση των ενήμερων ενυπόθηκων δανείων αλλά και τις τροποποιήσεις του Ν.3869/2010, αξίζει να αναφερθούν κάποιες πρώτες παρατηρήσεις, σχετικά με όσα οι νέες διατάξεις προβλέπουν.

Κατ' αρχάς και για να έχουμε όλοι γνώση για ποιες διατάξεις μιλάμε, μπορείτε να κατεβάσετε όλα τα σχετικά ψηφισθέντα νομοσχέδια από την ιστοσελίδα της Βουλής των Ελλήνων, όπως αυτή τη στιγμή είναι δημοσιευμένα στο τελικό στάδιο της επεξεργασίας τους, πριν τη δημοσίευση στο ΦΕΚ.

Στο νομοσχέδιο για την ρύθμιση των ενήμερων ενυπόθηκων δανείων, το πρώτο πράγμα που προκαλεί εντύπωση είναι η απαίτηση του Νόμου να συντρέχουν σωρευτικώς οι ακόλουθες προϋποθέσεις στο πρόσωπο του αιτούντα τη ρύθμιση:

1. Να υπάρχει η εμπράγματη εξασφάλιση του δανείου.

2. Να πληρούνται τα εισοδηματικά κριτήρια που προβλέπει ο νόμος.

3. Ο αιτών να έχει υποστεί τουλάχιστον 20% μείωση εισοδημάτων σε σχέση με τα εισοδήματα που είχαν το 2009.

4. Εάν υπάρχουν συνοφειλέτες, τότε θα πρέπει να πληρούν όλοι οι συνοφειλέτες τη στιγμή κατάθεσης της αιτήσεως ρύθμισης της προϋποθέσεις αυτές.

Για την πρώτη προϋπόθεση (δηλ. για την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης, αν και στο παρελθόν είχα αναφερθεί σε ένα σχέδιο προτάσεων, ώστε να αποκρούσετε την αίτηση για αναγκαστική προσημείωση της τράπεζας) αξίζει να αναφέρω ότι, με τη ρύθμιση αυτή, εάν η τράπεζα πέτυχε την εμπράγματη εξασφάλιση της απαίτησής της, τότε με τον παρόντα νόμο... πέτυχε και την αναγκαστική - δια νόμου- αναγνώριση της οφειλής της έναντι Υμών!

Ξέρω, σας ακούγεται σε πρώτη φάση εντελώς άσχετο και ασύνδετο το ένα (η προσημείωση) με το άλλο (το ύψος της απαίτησης). Αλλά αν το κοιτάξουμε λίγο πιο προσεκτικά, θα δούμε ότι δεν είναι. 

Όπου η προσημείωση υπήρξε συναινετική, τότε ο ίδιος ο οφειλέτης "αναγνωρίζει" (στο βαθμό που μπορούμε να μιλάμε για έγκυρη αναγνώριση οφειλής πηγάζουσας από ΓΟΣ -δηλαδή, δεν μπορούμε-) το ύψος της οφειλής του και ως εκ τούτου, δεν τίθεται (άμεσο) ζήτημα αμφισβήτησης του ύψος της απαίτησης που προβάλει η τράπεζα.

Όμως, στην περίπτωση της αναγκαστικής προσημείωσης (πχ σε περίπτωση που ο δανειολήπτης για κάποιο χρονικό διάστημα περιήλθε σε υπερημερία, η τράπεζα κινήθηκε για την αναγκαστική προσημείωση υποθήκης και την πέτυχε, δίχως να καταγγείλλει τη δανειακή σύμβαση και εν τέλει εκ των υστέρων ο δανειολήπτης ανταποκρίθηκε πλήρως καταβάλλοντας τόσο τα ληξιπρόθεσμα όσο και τις τρέχουσες δόσεις του), δηλαδή αυτής που διατάχθηκε με απόφαση δικαστηρίου, η τράπεζα έπρεπε να παρουσιάσει ενώπιον του Δικαστηρίου ένα ύψος απαιτήσεως, η οποία (κατά τους ισχυρισμούς της) κινδύνευε να ματαιωθεί. Έτσι, λοιπόν, έπρεπε να εξασφαλιστεί εμπραγμάτως για την απαίτησή της αυτή.

Το δικαστήριο στην περίπτωση αυτή καλούνταν να πιθανολογήσει την ύπαρξη της απαίτησης της τράπεζας και τον επικείμενο κίνδυνο της ματαίωσής της, οπότε διέτασσε την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης. 

Ωστόσο, ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, ενόψει του προσωρινού δεδικασμένου που παράγεται από την απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων αλλά κυρίως, ενόψει του όλως παρεμπίπτοντως ζητήματος της ύπαρξης της απαίτησης (την ύπαρξη και τη νομιμότητα της οποίας μόνο πιθανολογούσε ο Δικαστής - συνήθως εάν προτείναμε λόγους αμφισβήτησης του ύψους της απαίτησης λαμβάναμε ως απάντηση την εντελώς αντίθετη με το Κοινοτικό Δίκαιο θέση, ότι οι ισχυρισμοί μας δεν αφορούν τις δίκες για εγγραφή προσημείωσης υποθήκης...), ο δανειολήπτης διατηρούσε ακέραιο το δικαίωμά του, είτε να αμφισβητήσει το ύψος της οφειλής σε δίκη ανακοπής κατά διαταγής πληρωμής, είτε να το αμφισβητήσει αυτοτελώς με την αναγνωριστική αγωγή του 70 ΚΠολΔ.

Με την παρούσα ρύθμιση, όμως, συμβαίνει κάτι μοναδικό: 

Ο δανειολήπτης που θέλει να ρυθμίσει την ενήμερη -πια- οφειλή του, με βάση τις ψηφισθείσες διατάξεις, προβαίνει και σε αναγνώριση του ύψους της οφειλής, αφού αυτή θεωρεί ως υφιστάμενη οφειλή και αυτή εισάγει προς ρύθμιση!

Έτσι, ήρθε ο Νόμος να καλύψει νομικά την τραπεζική αυθαιρεσία, η οποία ανατοκίζει σε διάστημα μικρότερο του εξαμήνου (ιδίως στους αλληλόχρεους λογαριασμούς, με βάση τη διάταξη του 112ΕισΝΑΚ), με βάση έτος 360 ημερών (προφανώς οι τραπεζικοί λένε "καλή χρονιά", όταν όλοι εμείς λέμε "καλά χριστούγεννα" κι έτσι μας επιβαρύνουν με 1,33% περίπου επιπλέον επιτόκιο, ως κρυφή επιτοκιακή επιβάρυνση, έτσι και 430/2005 ΑΠ), τοκίζει με ελεύθερα επιτόκια (αν και το συμφέρον της εθνικής οικονομίας και η ίδια η λογική του τόκου, ως μεριδίου κέρδους που δικαιούται η τράπεζα από την πυροδότηση και την χρηματοδότηση της ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας επιτάσσει τη συμπίεση των επιτοκίων κάτω από τα ανώτατα εξωτραπεζικά επιτόκια - έτσι και 1219/2001 ΑΠ) μετακυλίει, τοκίζει και ανατοκίζει δημοσιονομικές εισφορές (πχ την εισφορά του Ν.128/75 - Ερώτημα: Αλήθεια, μπορώ κι εγώ να μετακυλίσω τη φορολογία μου κάπου αλλού;;; Δηλαδή, ο φόρος μπορεί να γίνει αντικείμενο συμβατικής διαπραγμάτευσης;;; Το ρωτώ, γιατί είχα την εντύπωση ότι ο ίδιος ο νόμος ορίζει τον υπόχρεο προς καταβολή του φόρου και σε καμία περίπτωση δεν καθίσταται ο φόρος αντικείμενο συμβατικής διαπραγμάτευσης και μέθοδος πλουτισμού κανενός...), θεωρεί τη σιωπή ως έγκυρη αναγνώριση χρέους (αν δεν προβληθούν αντιρρήσεις εντός 30 ημερών, τότε λογίζεται ότι ο δανειολήπτης αποδέχτηκε τον λογαριασμό), επιβάλλει σκιώδεις προμήθειες κι έξοδα, επί των οποίων ζητά και τόκο (αν και αυτό απαγορεύεται από πράξεις του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας) και πολλές άλλες τέτοιες μεθόδους παραγωγής και μεγέθυνσης του χρέους του δανειολήπτη.

Ε, λοιπόν, ήρθε τώρα αυτός ο Νόμος και λέει το εξής απλό:
Θέλεις να ρυθμίσεις και είσαι ενήμερος; ΟΚ!
Ρύθμισε την οφειλή σου, στο ύψος που την προσδιορίζει η τράπεζα. 

Ο μηχανισμός διαμόρφωσης του ύψους της οφειλής φαίνεται να μην απασχόλησε καθόλου τον Νομοθέτη. Ή μάλλον, για να είμαι πιο ακριβής, φαίνεται να τον απασχόλησε κάτι άλλο τον νομοθέτη: Να διασφαλίσει ότι η τραπεζική οφειλή θα περάσει στο απυρόβλητο. Να διασφαλίσει, δηλαδή, ότι η τράπεζα θα πάρει όλα όσα ζητά, ανεξάρτητα για ποιο λόγο τα ζητά.

Αυτό είναι μόνο το πρώτο δώρο μιας κυβέρνησης που εξ αρχής αγωνίστηκε να σώσει τις τράπεζες από τη χρεοκοπία και το πέτυχε χρεοκοπώντας τον Ελληνικό λαό. 

Έτσι, το Ελληνικό κράτος, όχι μόνο χρηματοδοτεί (ανακεφαλαιοποιεί) τις τράπεζες με ζεστό χρήμα από τα δάνεια που παίρνουμε σαν κράτος και για τα οποία χρεώνεται ο κάθε φορολογούμενος, αλλά σπεύδει να διασφαλίσει επίσης ότι οι τράπεζες θα εισπράξουν στο ακέραιο και τις απαιτήσεις τους από τα δάνεια που χορήγησαν με δική τους ευθύνη και κίνδυνο (κατά παράβαση της ΚΥΑ 699/2010) και για τα οποία ήδη ανακεφαλαιοποιούνται!

Δηλαδή οι τράπεζες θα εισπράξουν εις διπλούν τις ίδιες απαιτήσεις: Πρώτα από το ΕΤΧΣ, με χρέωση της χώρας και μετά από τον πολίτη, με ρύθμιση του δανείου (το οποίο ήδη υπολόγισαν στα κόκκινα και για το οποίο ήδη πληρώνονται). Και τούτο το πέτυχαν με ΝΟΜΟ.

Όπως καταλαβαίνετε, αυτή δεν είναι ρύθμιση για τον δανειολήπτη αλλά ρύθμιση για τον δανειοδότη, ο οποίος εξασφαλίζει την δια Νόμου αναγνώριση του ύψους της κάθε οφειλής εκ μέρους του δανειολήπτη, ως προϋπόθεση υπαγωγής του στο Νόμο.

Ως εκ περισσού υπενθυμίζω, ότι το ανακριτικό πολιτικοδικονομικό σύστημα της Εκούσιας Δικαιοδοσίας, με το οποίο εκδκάζεται κάθε αίτηση του υφισταμένου Ν.3869/2010, έδινε το δικαίωμα στον δανειολήπτη να αμφισβητήσει το ύψος της οφειλής του (έτσι και Βενιέρης, Μακρής). Με τη νέα διαδικασία, τέτοια δυνατότητα, δεν παρέχεται.

Ξέρετε γιατί;
Γιατί δεν μεσολαβεί δικαστήριο.
Την αποφασιστική αρμοδιότητα την έχουν οι τράπεζες.
Προς αυτές απευθύνεται η αίτηση του δανειολήπτη κι αυτές έχουν την εκ του Νόμου αποφασιστική αρμοδιότητα να αποδεχθούν την αίτηση ρύθμισης ή να την απορρίψουν.

Προφανώς, λοιπόν, δεν θα έχει καμία τύχη μια αίτηση που θα αμφισβητεί το ύψος της οφειλής...

 

Η απάντηση λοιπόν, στον Εθνάρχη (Κωνσταντίνο Καραμανλή) όταν εκνευρισμένος αναφώνησε "Ποιος κυβερνά επιτέλους αυτό τον τόπο", ήρθε εύγλωττη περίπου μισό αιώνα μετά: ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ!

Θα ακολουθήσει δεύτερο, τρίτο, τέταρτο κλπ μέρη με επιπλέον παρατηρήσεις...

Προς το παρόν, καληνύχτα μας...

ΕιρΑθ 2527/2013: Κατά τόπον αναρμόδιo σε ασφαλιστικά μέτρα νομής αυτοκινήτου της Credicom

Το τεκμήριο αποκλειστικότητας της δωσιδικίας κατά παρέκταση δεν ισχύει επί ασφαλιστικών μέτρων, όπου η κατά παρέκταση δωσιδικία, συντρέχει πάντοτε με την κατ' άρθρο 683 παρ 3 ΚΠολΔ δωσιδικία του τόπου εκτελέσεως, όπως επίσης κι όταν έχουν καταστεί συμβατικώς κατά τόπο αρμόδια δικαστήρια (ΜΠΣάμου 496/2009, ΝΟΜΟΣ και Κ Μπέης, Πολ Δικον, τεύχος 2, υπ' αριθμ 44, σελ 269).

Η συνομολόγηση της παρέκτασης δεν θα πρέπει να αποτελεί το προϊόν εκμετάλλευσης της ανάγκης ή απειρίας του αντισυμβαλλομένου, διότι στην περίπτωση αυτήν η συμφωνία είναι άκυρη, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 116 ΚΠολΔ, που καθιερώνει την αρχή της μη καταχρήσεως των δικονομικών δυνατοτήτων αντίστοιχα προς την αρχή του άρθρου 281ΑΚ, που απαγορεύει την κατάχρηση των δικαιωμάτων του ιδιωτικού δικαίου.

Ειρηνοδικείο Αθηνών 2527/2013

Ιδίως από το 19:01 και μετά...

...έως το τέλος, νομίζω ότι είναι πολύ, πολύ εύστοχος.
Τον ακούω και τον ξανακούω και δεν τον χορταίνω.
Μακάρι την ορμή και την καθαρότητά του να την είχαμε όλοι μας, σαν λαός, σαν επαγγελματίες, σαν μέλη της οικογένειάς μας, σαν μέλη της κοινωνίας μας.
Μακάρι...