Με την 8417/2013 απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών διαπιστώνεται:
1. Ότι δεν πιθανολογείται η ύπαρξη προσφάτων ή παρόντων πραγματικών περιστατικών που να μαρτυρούν παρόντα κίνδυνο φθοράς ή καταστροφής του οχήματος, αφού η καθ' ης έχει προβεί σε ασφάλιση αυτού για κάθε ζημία, την οποία ενδέχεται να προκαλέσει τρίτος ή να προκληθεί σε αυτό από τον εκάστοτε οδηγό του, ή από ανωτέρα βία ή τυχαιότητα.
2. Η Τράπεζα έχει ήδη αποδεχθεί από τον χρόνο που συνήψε την χρηματοδοτική σύμβαση με την δανειολήπτρια, ως ενδεχόμενο τον ανωτέρω κίνδυνο.
Σχόλιο: Προσωπικά, αυτή είναι η δεύτερη απόφαση του Ειρηνοδικείου Αθηνών (μετά την 221/2013), που η έννοια του "ηθικού κινδύνου" (ή moral hazard, κατά το αγγλοσαξωνικό δίκαιο) αναγνωρίζεται σε υπόθεση που χειρίστηκα, σε διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων νομής κινητού που άσκησε τράπεζα κατά δανειολήπτη.
Η έννοια του ηθικού κινδύνου δεν είναι ρητά θεσπισμένη στο εθνικό δίκαιο (ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που και στις δυο περιπτώσεις δεν γίνεται ρητή αναφορά και χρήση του όρου). Ωστόσο, θα μπορούσε να πει κανείς ότι το μέγεθος του αναλαμβανόμενου κάθε φορά ηθικού κινδύνου από την τράπεζα αποτελεί πρόκριμα για τη διαπίστωση της τήρησης της αρχής του υπεύθυνου δανεισμού (η οποία είναι ρητά θεσπισμένη στο Ελληνικό δίκαιο).
Όπως και να έχει η ανάληψη του ηθικού κινδύνου της δανειοδότησης φαίνεται ότι αρχίζει να αποτελεί ικανό όπλο, με το οποίο μπορεί να διαπιστωθεί η εκ των υστέρων ουσιαστική αβασιμότητα των επιδιώξεων της τράπεζας, που αποπειράται να παρουσιάσει ως νεόκοπους, τους κινδύνους τους οποίους είχε ήδη αναλάβει από τη στιγμή της χρηματοδότησης.
ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ: Όποιος θέλει να κατεβάσει την απόφαση, μπορεί να το κάνει από εδώ.
(η απόφαση είναι ακόμα ακαθαρόγραφη γι' αυτό και παρατίθεται το δημοσιευμένο σχέδιό της)
