Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014

Αναλυτικά οι ρυθμίσεις για τα κόκκινα δάνεια

1. ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΛΥΣΕΙΣ

Θέλεις μόνο μια μικρή ανάσα από τις δανειακές σου υποχρεώσεις;

ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ! 

Κάνουμε στην μπάντα νομολογία Αρείου Πάγου (βλ 8 και 9/1998 περί περιόδων ανατοκισμού) και τον νόμο για τον ανατοκισμό (αρ 12 του Ν. 2601/1998) σου δίνουμε λίγο χρόνο αλλά...ΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ!

Άρα οι παραγόμενοι τόκοι θα αποτελέσουν κεφάλαιο και θα παράξουν νέους τόκους από τον πρώτο κιόλας μήνα!

Ιδού η ρύθμιση επί λέξει:

"Τμήμα Ι:- Βραχυπρόθεσμες λύσεις ρύθμισης.
(α) Τόκοι μόνο κατά τη διάρκεια βραχυπρόθεσμης περιόδου.
(β) Μειωμένες τοκοχρεωλυτικές δόσεις κατά τη διάρκεια βραχυπρόθεσμης περιόδου.
(γ) Περίοδος χάριτος.
(δ) Αναβολή Πληρωμής Δόσης/Δόσεων.
(ε) Τακτοποίηση Καθυστερούμενου Υπολοίπου.
(στ) Κεφαλαιοποίηση καθυστερήσεων."



2. ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΛΥΣΕΙΣ


Τώρα, αν θέλεις μια μεσοπρόθεσμη λύση, έχουμε και τέτοια!


Αυτή τη φορά αρχίζουμε να υπολογίζουμε "έσοδα από ρευστοποιήσεις εμπράγματων εξασφαλίσεων ή άλλου περιουσιακού στοιχείου", θέλουμε πρόσθετες προσημειώσεις και προχωράμε σε "λειτουργική αναδιάρθρωση" της επιχείρησης με συμφωνία ανταλλαγής χρέους με μετοχικό κεφάλαιο.

Τι σημαίνει αυτό;

Εάν μιλάμε για ιδιώτες, τότε τα λεφτά θα έρθουν από ρευστοποιήσεις περιουσιακών στοιχείων.

Εάν μιλάμε για εταιρίες, τότε οι τράπεζες θα παίρνουν μετοχές των εταιριών, θα αποκτούν λόγο στην "λειτουργική αναδιάρθρωση" (δηλαδή θα ασκούν διοίκηση στην εταιρία) και θα σβήνουν ένα ποσό του δανείου, ανάλογα με την αξία των μετοχών που απέκτησαν. Ιδίως τώρα, που οι αξίες των μετοχών είναι στο ναδίρ, θα μπορούν να αποκτούν ολόκληρες εταιρίες, σβήνοντας ψίχουλα από το δάνειο...

Η ρύθμιση έχει επί λέξει ως εξής:

"Τμήμα ΙΙ - Μακροπρόθεσμες λύσεις ρύθμισης
Ως μακροπρόθεσμες λύσεις ρύθμισης κατατάσσονται τύποι λύσεων ρύθμισης, η διάρκεια της χρονικής περιόδου μεταβολής του σχεδίου αποπληρωμής των οποίων ισούται με ή υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη.
(α) Μόνιμη μείωση του επιτοκίου ή του συμβατικού περιθωρίου.
(β) Αλλαγή Τύπου Επιτοκίου (π.χ. από κυμαινόμενο σε σταθερό).
(γ) Παράταση της διάρκειας.
(δ) Διαχωρισμός ενυπόθηκου δανείου σε:
i. ένα βιώσιμο δάνειο με εμπράγματη εξασφάλιση, το οποίο ο δανειολήπτης
αποπληρώνει, με βάση την εκτιμώμενη μελλοντική ικανότητα αποπληρωμής,
και
ii. υπόλοιπο του δανείου, στο οποίο δεν λογίζονται τόκοι έως μια μεταγενέστερη ημερομηνία αποπληρωμής. Κατά την μεταγενέστερη αυτή ημερομηνία ή πριν από αυτήν, διενεργείται επαναξιολόγηση της ικανότητας αποπληρωμής. η οποία προσδιορίζεται είτε από την εκτιμώμενη βελτίωση της δυνατότητας αποπληρωμής του δανειολήπτη είτε από τα εκτιμώμενα έσοδα
ρευστοποίησης εμπράγματης εξασφάλισης ή άλλου περιουσιακού στοιχείου
με συντηρητικές παραδοχές.
(ε) Πρόσθετη εξασφάλιση από τον δανειολήπτη, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης λύσης ρύθμισης.
(στ) Λειτουργική αναδιάρθρωση επιχείρησης.
(ζ) Συμφωνίες ανταλλαγής χρέους με μετοχικό κεφάλαιο."



3. ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΕΣ ΛΥΣΕΙΣ


Αν βέβαια θέλεις πιο μακροχρόνιες λύσεις, τότε είσαι η χαρά του συστήματος!


Μπορείς να δώσεις ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΑ το ενυπόθηκο ακίνητό σου!

Μπορείς επίσης να χάσεις την ιδιοκτησία σου και να την μετατρέψεις σε leasing (χρηματοδοτική μίσθωση-δηλαδή ιδιοκτήτρια γίνεται η τράπεζα κι εσύ γίνεσαι ενοικιαστής).

Μπορείς να πουλήσεις το σπίτι σου στην τράπεζα!
Το ότι οι τιμές των ακινήτων έχουν γκρεμιστεί είναι άσχετο...
Ενδέχεται να σε αφήσουν να μείνεις μέσα. Ενδέχεται και όχι...

Μπορούν να ρευστοποιήσουν τις προσημειώσεις και τις υποθήκες τους και (ίσως το πιο πονηρό απ' όλα)...

Μπορούν να κάνουν κι άλλες νομικές και δικαστικές ενέργειες...

Η ρύθμιση έχει επί λέξει ως εξής:

"Τμήμα IΙΙ - Λύσεις Οριστικής Διευθέτησης
Ως λύση οριστικής διευθέτησης ορίζεται οποιαδήποτε μεταβολή του είδους της συμβατικής σχέσης μεταξύ ιδρύματος και δανειολήπτη ή ο τερματισμός αυτής, αποσκοπώντας στην οριστική τακτοποίηση της απαίτησης του ιδρύματος έναντι του δανειολήπτη και, η οποία μπορεί να διενεργείται μέσω μίας ή περισσοτέρων από τις παρακάτω ενδεικτικά αναφερόμενες λύσεις, που προσφέρονται στο πλαίσιο των διεθνών πρακτικών. Η υιοθέτηση εκάστης εξ αυτών εξετάζεται, όμως, κάθε φορά σε σχέση με τις προβλέψεις του ελληνικού δικαίου:
(α) Εθελοντική Παράδοση Ενυπόθηκου Ακινήτου στο πλαίσιο ευρύτερης ρύθμισης.


(β) Μετατροπή σε Χρηματοδοτική Μίσθωση, με την οποία ο δανειολήπτης μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου στο ίδρυμα και υπογράφει μια σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης, για ελάχιστη χρονική διάρκεια (συνήθως πέντε (5) έτη). Ο δανειολήπτης αποκτά τα προβλεπόμενα από το ισχύον δίκαιο περί συμβάσεων χρηματοδοτικής μίσθωσης δικαιώματα.


(γ) Πώληση και ενοικίαση, με την οποία ο δανειολήπτης μεταβιβάζει την κυριότητα του ακινήτου είτε στο ίδρυμα είτε σε τρίτο (άλλο ίδρυμα, άλλο αγοραστή, κρατική εταιρία διαχείρισης ακινήτων κλπ) αποπληρώνοντας μέρος ή το σύνολο του δανείου. Η συμφωνία μπορεί να συνοδεύεται με παραχώρηση του δικαιώματος διαμονής στο ακίνητο για κάποια ελάχιστη χρονική διάρκεια έναντι μισθώματος (συνήθως για μια ελάχιστη περίοδο τριών (3) ετών).
(δ) Μεταβίβαση του δανείου σε άλλο ίδρυμα.
(ε) Αντικατάσταση παλαιού δανείου με νέο μικρότερου υπολοίπου..
(στ) Διαχείριση σε εκκαθάριση στο πλαίσιο της πτωχευτικής διαδικασίας.
(ζ) Ρευστοποίηση Εξασφαλίσεων για την ικανοποίηση της απαίτησης του ιδρύματος.


(η) Δικαστικές/Νομικές Ενέργειες πέραν της ρευστοποίησης εξασφαλίσεων."



Όλο το σχέδιο του Κώδικα μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ.

ΜονΠρωτΚορίνθου 112/2014: Απορρίπτεται αίτηση μεσεγγύησης αυτοκινήτου

Περίληψη: 
Στην προκείμενη περίπτωση (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων) εξετάστηκε η απόπειρα της Τράπεζας να καταφέρει να αφαιρέσει τη νομή αυτοκινήτου, ενώ έχασε στη δίκη των ασφαλιστικών μέτρων νομής (σχετική απόφαση 3885/2013 ΕιρΑθηνών) κατά της οποίας δεν άσκησε έφεση και επανήλθε με αίτημα διορισμού των υπαλλήλων της ως δικαστικών μεσεγγυούχων για το όχημα. Κατ' αποτέλεσμα, δηλαδή επιχειρεί με την ίδια νομική βάση και ίδια πραγματικά περιστατικά να επιτύχει υπαγωγή του αντικειμένου της διαφοράς σε άλλο κανόνα δικαίου, ώστε να πάρει την κατοχή του αυτοκινήτου, που απέτυχε να εξασφαλίσει με την απορριφθείσα αίτηση των ασφαλιστικών μέτρων.

Σχόλιο: Είναι μια σπουδαία απόφαση, η οποία αναφέρεται και συλλαμβάνει πολύ εύστοχα το ζήτημα που ανακύπτει όταν προβάλλεται αίτημα περί διορισμού μεσεγγυούχου, σε περίπτωση που έχει προηγηθεί απόρριψη της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων νομής αυτοκινήτου (που κατέθεσε η τράπεζα εναντίον του δανειολήπτη) και ενώ εκκρεμεί η εκδίκαση της τακτικής αγωγής. Η απόφαση έλυσε με τρόπο τουλάχιστον διδακτικό, ένα θέμα για το οποίο άλλα Πρωτοδικεία κωφεύουν... 

Συγκεκριμένα, με την απόφαση αυτή, κρίνεται ότι:

  • Με την απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων παράγεται προσωρινό δεδικασμένο
  • Σε περίπτωση, όμως, απορριπτικής απόφασης ασφαλιστικών μέτρων παράγεται οριστικό δεδικασμένο, μη δυνάμενης της απόφασης αυτής να ανακληθεί.
  • Η αρνητική λειτουργία του δεδικασμένου καταλαμβάνει και τις αποφάσεις των ασφαλιστικών μέτρων κι έτσι, νέα αίτηση μεταξύ προσώπων που δεσμεύονται από το δεδικασμένο μπορεί να υποβληθεί, είτε σε περίπτωση θεραπείας των τυπικών ελλείψεων (για τις οποίες απερρίφθη η προηγούμενη αίτηση), είτε σε περίπτωση επίκλησης διαφορετικής ιστορικής και νομικής αιτίας.
  • Αρμόδιο για την εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων είναι το δικαστήριο στο οποίο εκκρεμεί η κύρια δίκη (683-684 ΚΠολΔ).
  • Εφόσον η διαφορά δεν υπερβαίνει το ποσό των 20.000€, αρμόδιο είναι το Ειρηνοδικείο, στο οποίο εκκρεμεί η εκδίκαση της κύριας δίκης.
Με το σκεπτικό αυτό, απορρίπτεται το αίτημα της αιτούσας τράπεζας και καταδικάζεται αυτή στη δικαστική δαπάνη του καθ' ου.

Ακολουθεί το κείμενο της απόφασης

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Η Οδηγία 2014/17/ΕΕ για τα στεγαστικά δάνεια και τα δάνεια σε ξένο νόμισμα (βλ ελβετικό φράγκο)

Δημοσιεύθηκε στο τεύχος L 60/34 της 28-02-2014 στην Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Οδηγία σχετικά με τις συμβάσεις πίστωσης για καταναλωτές για ακίνητα που προορίζονται για κατοικία και την τροποποίηση των οδηγιών 2008/48/ΕΚ και 2013/36/EE και του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1093/2010.

Το 933 ΚΠολΔ, το ΔΕΕ και η ελληνική νομολογία...

Ελπίζω να δώσει τροφή για σκέψη η παρακάτω απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με την οποία διαπιστώνεται ότι


1) Η οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές, έχει την έννοια ότι προσκρούει σε αυτήν κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους, όπως η επίμαχη στις κύριες δίκες, η οποία δεν παρέχει την εξουσία στο δικαστήριο εκτελέσεως, στο πλαίσιο διαδικασίας εκτελέσεως ενυπόθηκης απαιτήσεως, ούτε εξετάσεως, αυτεπαγγέλτως ή κατόπιν αιτήσεως του καταναλωτή, του καταχρηστικού χαρακτήρα ρήτρας περιλαμβανόμενης στη σύμβαση από την οποία προκύπτει η οφειλή της οποίας ζητείται η εξόφληση και στην οποία στηρίζεται ο εκτελεστός τίτλος, ούτε λήψεως προσωρινών μέτρων, μεταξύ των οποίων, της αναστολής της εκτελέσεως, όταν η λήψη των μέτρων αυτών είναι αναγκαία για την διασφάλιση της πλήρους αποτελεσματικότητας της οριστικής αποφάσεως του δικαστηρίου της αντίστοιχης επί της ουσίας διαδικασίας, το οποίο είναι αρμόδιο να εξετάσει τον καταχρηστικό χαρακτήρα της ρήτρας αυτής.

2) Το άρθρο 3, παράγραφοι 1 και 3, της οδηγίας 93/13, καθώς και τα σημεία 1, στοιχεία ε΄ και ζ΄, και 2, στοιχείο α΄, του παραρτήματος αυτής έχουν την έννοια ότι, για να εκτιμηθεί ο καταχρηστικός χαρακτήρας ρήτρας περί πρόωρης καταγγελίας συμβάσεως ενυπόθηκου δανείου, όπως αυτής των κυρίων δικών, έχουν, μεταξύ άλλων, ουσιώδη σημασία:

– το ζήτημα αν η δυνατότητα του επαγγελματία για τη μονομερή καταγγελία της συμβάσεως εξαρτάται από την αθέτηση εκ μέρους του καταναλωτή ουσιώδους υποχρεώσεως στο πλαίσιο της επίμαχης συμβατικής σχέσεως·

– το ζήτημα αν η δυνατότητα αυτή προβλέπεται για περιπτώσεις κατά τις οποίες η αθέτηση αυτή έχει αρκούντως σοβαρό χαρακτήρα σε σχέση με τη διάρκεια και το ποσό του δανείου·

– το ζήτημα αν η εν λόγω δυνατότητα παρεκκλίνει των κανόνων που ισχύουν ελλείψει συμφωνίας μεταξύ των μερών, οπότε καθίσταται δυσχερέστερη για τον καταναλωτή, έχοντας υπόψη τα δικονομικά μέσα που διαθέτει, η πρόσβαση στη δικαιοσύνη καθώς και η άσκηση των δικαιωμάτων άμυνας, και

– το ζήτημα αν το εθνικό δίκαιο προβλέπει κατάλληλα και αποτελεσματικά μέσα τα οποία καθιστούν δυνατό για τον καταναλωτή που θίγεται από την εφαρμογή της εν λόγω ρήτρας να αντισταθμίσει τις συνέπειες της μονομερούς καταγγελίας της συμβάσεως δανείου.

Εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να προβεί στην εκτίμηση αυτή, σε συνάρτηση με όλα τις ιδιαίτερες περιστάσεις της διαφοράς της οποίας έχει επιληφθεί.

Ακολουθεί το κείμενο της απόφασης


de jure app