Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2019

ΜΕφΝαυπλ 343/2019: Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής και βάρος απόδειξης

Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής, βάρος απόδειξης, Γενικοί Όροι Συναλλαγών, καταχρηστικότητα.

O όρος περί υπολογισμού του τόκου με βάση το έτος των 360 ημερών προσκρούει στην αρχή της διαφάνειας, που επιτάσσει το άρθρο 2 παρ. 6 του Ν. 2251/1994. Ακύρωση διαταγής πληρωμής στο σύνολό της και κατά το άκυρο μόνο μέρος της, καθώς καθίσταται αδύνατος ο διαχωρισμός των επιμέρους παρανόμως υπολογισθέντων ποσών και η μερική ως προς το ποσό αυτό ακύρωση της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής. Δεν δύναται να διαταχθεί διενέργεια λογιστικής πραγματογνωμοσύνης καθώς θα συνιστούσε ανεπίτρεπτη εκ των υστέρων αναδρομική αναπλήρωση της διαπιστούμενης έλλειψης των προϋποθέσεων έκδοσης διαταγής πληρωμής και δη με αποδεικτικό μέσο το οποίο δεν είναι πρόσφορο για την έκδοση αυτής.

Παρατίθεται απόσπασμα από τη δημοσίευση σε ΤΝΠ sakkoulas-online.gr, αφού χορηγήθηκε η σχετική άδεια. Σημειώνεται ότι τα φαινόμενα ως λευκά ή κενά σημεία του κειμένου προέκυψαν μετά από αφαίρεση των δεδομένων που αφορούσαν τα πρόσωπα των ανακοπτόντων και κάθε άλλου στοιχείου, από το οποίο θα μπορούσε να προκύψει η ταυτοποίηση του προσώπου τους, προς το σκοπό της πλήρους ανωνυμοποίησης του κειμένου.


Update 21-01-2020: Η κατωτέρω απόφαση ήδη κατέστη αμετάκλητη.

Σάββατο 6 Ιουλίου 2019

Να δούμε ποιοι, πότε και πόσο μείωσαν τις συντάξεις;


Τον Μάιο του 2010, πριν δηλαδή από την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου, με τον νόμο 3845 ψηφίστηκε η περικοπή των δώρων, ήτοι της 13ης και της 14ης κύριας σύνταξης καθώς και η υποκατάστασή τους με επιδόματα (€800 συνολικά, με εξαιρέσεις). Οι επικουρικές συντάξεις παρέμειναν 14.

Τον Ιούλιο του 2010, με τους νόμους 3863 και 3865, που έμειναν γνωστοί και ως μεταρρύθμιση Λοβέρδου - Κουτρουμάνη, ορίζεται νέος τρόπος υπολογισμού των συντάξεων για μετά το 2015, που οδηγεί σε μικρές μειώσεις που σταδιακά γίνονται μεγάλες. Είναι η μεταρρύθμιση στην οποία «πάτησε» και το 3ο Μνημόνιο, που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Τον Σεπτέμβριο του 2011 ψηφίστηκε ο νόμος 3869, με αναδρομική εφαρμογή από τον Αύγουστο του 2010. Επέβαλε την ειδική εισφορά αλληλεγγύης συνταξιούχων, με κλιμακωτές μειώσεις 3% για ποσά άνω των 1.400 ευρώ έως 13% για συντάξεις άνω των 3.500 ευρώ.

Τον Σεπτέμβριο του 2011, ψηφίστηκε ο νόμος 3869, που εφαρμόστηκε άμεσα και προέβλεπε μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις, κλιμακωτά, από 3% για ποσά άνω των 300 έως 10% για επικουρικές συντάξεις άνω των 650.

Τον Ιούλιο του 2011, με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τους νόμους 3986 και 4002 επήλθαν νέες, μεγαλύτερες μειώσεις στις κύριες συντάξεις, αυτή τη φορά εισάγοντας ηλικιακά κριτήρια. Έτσι, όσοι συνταξιούχοι ήταν μικρότεροι των 60 ετών και λάμβαναν συντάξεις άνω των 1.700 ευρώ υπέστησαν μειώσεις από 6% έως και 10% για συντάξεις μεγαλύτερες των 3.000 ευρώ.

Τον Οκτώβριο του 2011, με εφαρμογή από τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου, ψηφίστηκε ο νόμος 4024 που προέβλεπε ακόμη μεγαλύτερες μειώσεις στις κύριες συντάξεις των «νεότερων» συνταξιούχων. Έτσι, οι μικρότεροι των 55 ετών υπέστησαν 40% μείωση για ποσά άνω των 1.000 ευρώ. Οι μικρότεροι των 60 και μεγαλύτεροι των 54 υπέστησαν μείωση 20% για ποσά άνω των 1.200 ευρώ.

Ο ίδιος νόμος (4024/11) επέβαλε μειώσεις και στις επικουρικές συντάξεις. Συγκεκριμένα, για τους συνταξιούχους του ETEAM προέβλεπε μείωση 30% για ποσά άνω των 150 ευρώ. Για τα υπόλοιπα επικουρικά του ιδιωτικού τομέα, οι μειώσεις ήταν 15%, ενώ για τους δημοσίους υπαλλήλους προβλέφθηκε μείωση της δεύτερης επικουρικής κατά 20%.

Τον Μάρτιο του 2012, με τον νόμο 4046, αναδρομικά από τον Ιανουάριο του 2012, επιβλήθηκαν νέες μειώσεις στις κύριες συντάξεις. Συγκεκριμένα, οι συντάξεις που είχαν απομείνει υψηλές, άνω των 1.300 ευρώ, υπέστησαν μειώσεις 12%.

Με τον ίδιο νόμο, μειώθηκαν εκ νέου και οι επικουρικές. Συγκεκριμένα, για ποσά άνω των 250 ευρώ, μείωση ήταν 10%. Για ποσά από 251 έως 300 ευρώ, μείωση 15%, για ποσά άνω των 300 ευρώ, μείωση 20%.

Τον Νοέμβριο του 2012, με εφαρμογή από τον Ιανουάριο του 2013, ψηφίστηκε ο νόμος 4093, με νέες μειώσεις σε κύριες και επικουρικές. Συγκεκριμένα, αυτή τη φορά, η μείωση έγινε στο σύνολο των εισοδημάτων από συντάξεις (κύρια + επικουρική). Συγκεκριμένα, ποσά από 1.000-1.500 ευρώ υπέστησαν μείωση 5%, 1.500-2.000 μείωση 10%, από 2.000-3.000 μείωση 15%, και ποσά από 3.000 ευρώ και άνω, μείωση 20%. Επίσης, καταργήθηκαν τα επιδόματα δώρων στις κύριες και τα δώρα στις επικουρικές.

Τον Ιούλιο του 2014, εφαρμόζεται για πρώτη φορά ο νόμος 4254/12 για το ΕΤΕΑ, που προβλέπει τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές συντάξεις. Έτσι, όσοι είχαν ενταχθεί τότε στο υπερ-επικουρικό ταμείο υπέστησαν οριζόντιες μειώσεις της τάξης του 5,2%.

Η τελευταία μείωση έχει την υπογραφή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Συγκεκριμένα, με βάση το 3ο Μνημόνιο (Ν. 4336/15) επέρχεται σημαντική μείωση σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, μέσω της αύξησης των εισφορών υπέρ ΕΟΠΥΥ στις κύριες και της επιβολής εισφοράς στις επικουρικές. Συγκεκριμένα, οι εισφορές αυξήθηκαν κατά 2 μονάδες (6% από 4%) επί του ποσού των κύριων συντάξεων πριν από τις περικοπές που ξεκίνησαν το 2010. Στις επικουρικές, επιβλήθηκε εισφορά 6% επί του ποσού μετά των περικοπών. Στις επικουρικές βέβαια, επιβλήθηκε εισφορά υγείας και στις περιπτώσεις δεύτερης επικουρικής καθώς και στις επικουρικές που δίνονται λόγω θανάτου (χηρείας).

Παρασκευή 5 Ιουλίου 2019

Πόσο αληθινές είναι οι φοροελαφρύνσεις του Κυριάκου;


Ας ερευνήσουμε βήμα-βήμα και με πολύ απλό τρόπο, εάν το δίπτυχο της ΝΔ "ανάπτυξη-φοροαπαλλαγές" μπορεί να βγει ή αντίθετα, αν είναι αποδεδειγμένα εξ αρχής ένα ψέμα.


Ας δεχτούμε ότι συντρέχουν ΟΛΕΣ οι θετικές υποθέσεις για τη ΝΔ. Δηλαδή, ας υποθέσουμε

Υπόθεση Α: Ότι κερδίζει τις εκλογές την Κυριακή, 

Υπόθεση Β: Ότι τη Δευτέρα νομοθετεί τις φοροαπαλλαγές που λέει με ισχύ από 01-01-2020
Υπόθεση Γ: Ότι δεν εμφανίζεται καμία νέα οικονομική ύφεση ή κρίση και ότι η παγκόσμια οικονομία μπαίνει σε περίοδο νηνεμίας.

Ας δούμε τι θα συμβεί με τα δεδομένα αυτά:

Ένας πολίτης (μισθωτός, συνταξιούχος ελεύθερος επαγγελματίας, βάλτε ό,τι θέλετε) θα κληθεί τον επόμενο χρόνο, δηλαδή το 2020, να κάνει δήλωση εισοδήματος. Σε εκείνη τη δήλωση θα δηλώσει τα φετινά εισοδήματα του 2019. Άρα θα φορολογηθεί με τους τρέχοντες φορολογικούς συντελεστές.

Άρα, το 2020 θα πληρώσει κανονικά φόρους και μάλιστα, ακριβώς τους ίδιους με αυτούς που πληρώνει σήμερα, αφού η ίδια η ΝΔ λέει ότι τα δήθεν θετικά μέτρα θα ισχύσουν από 01-01-2020 και όχι νωρίτερα, αφού άλλωστε, όπως επίσης έχει δηλώσει ο Κυριάκος, δεσμεύεται από τον ήδη τρέχοντα προϋπολογισμό. Συνεπώς, τα τρέχοντα εισοδήματα δεν πρόκειται να φορολογηθούν αναδρομικά και ελαφρύτερα.

Ο ίδιος πολίτης, το 2021 θα κληθεί εκ νέου να κάνει φορολογική δήλωση. Σε εκείνη τη φορολογική δήλωση, θα κληθεί να δηλώσει τα εισοδήματα του 2020. Για τα οποία θα ισχύσουν οι νέοι φορολογικοί συντελεστές της ΝΔ.

Άρα, ο πολίτης αυτός θα δει τις πρώτες φοροελαφρύνσεις, στη φορολογική δήλωση που θα κάνει την άνοιξη του 2021. Θεωρητικά, λοιπόν, από το 2021 θα προκύψει πρόσθετη ρευστότητα στα χέρια των πολιτών και των επιχειρήσεων, ώστε να προβούν σε αποταμιεύσεις ή επανεπενδύσεις, αντίστοιχα.

Άρα μέχρι την άνοιξη του 2021, δεν προβλέπεται να έχουν δημιουργηθεί ευνοϊκές συνθήκες για να προκύψει ανάπτυξη και μάλιστα, ύψους 4% όπως ευαγγελίζεται η ΝΔ.

Ωστόσο, ο Κυριάκος στον Alpha προχθές δήλωσε ότι η διατήρηση του ύψους των συντάξεων, της 13ης σύνταξης, των επιδομάτων και των φοροαπαλλαγών εξαρτάται από την ύπαρξη ανάπτυξης ύψους 4%.

Άρα ο Κυριάκος εκφράζοντας μια πρωτοφανώς πονηρή πρόταση βάζει δυο δικλείδες, ώστε επί της ουσίας να δικαιολογηθεί η μη αύξηση ή ακόμα και η περικοπή μισθών, συντάξεων και επιδομάτων.

Η πρώτη δικλείδα είναι η χρονική. Διότι εφόσον ο Κυριάκος θα θεσμοθετήσει τις φοροελαφρύνσεις από το 2020 και εφόσον αυτές θα φέρουν αποτελέσματα από το 2021, αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε στιγμή εντός του 2020 και πάντως μέχρι την άνοιξη του 2021 θα μπορεί να μειώσει μισθούς και συντάξεις, να κόψει την 13η σύνταξη και τα επιδόματα επικαλούμενος την έλλειψη ανάπτυξης, από αυτό το χρονικό κενό. 

Η δεύτερη δικλείδα είναι το ύψος του στόχου της ανάπτυξης. Δηλαδή και μετά το 2021 ο Κυριάκος θα μπορεί να μην αυξήσει, να μην διατηρήσει αλλά ακόμα και να μειώσει μισθούς, συντάξεις και επιδόματα, διότι ο στόχος του 4% της ανάπτυξης ενδέχεται να μην επιτευχθεί. 

Αλήθεια, πόσο πιθανό είναι να επιτευχθεί ρυθμός ανάπτυξης του ΑΕΠ κατά 4% ετησίως? 

Για να απαντηθεί η ερώτηση αυτή θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι η γερμανική οικονομία περνάει σε ύφεση (https://tinyurl.com/y68aqryb) συμπαρασύροντας ολόκληρη την Ευρωπαϊκή οικονομία (https://tinyurl.com/yx95vr5c), ενώ ήδη προς επιβράδυνση βαίνει και η παγκόσμια οικονομία. Σε αυτές τις συνθήκες, ο Κυριάκος ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα θα πετύχει ένα εντυπωσιακό 4%.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι η Κίνα που καταναλώνει πάνω από το 50% των παγκόσμιων πόρων σε πετρέλαιο (https://tinyurl.com/yxp5pjmp) και αυτή τη στιγμή είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός προϊόντων του κόσμου, έχει ανάπτυξη 6,2% (https://tinyurl.com/y64ov7ls). 


Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι στα τελευταία 40 χρόνια η Ελλάδα μόνο το 1988 κατέγραψε ανάπτυξη 4,3%, το 1997 κατέγραψε 4,5%, το 2001 κατέγραψε 4,1%, το 2003 κατέγραψε 5,8%, το 2004 κατέγραψε 5,1% και το 2007 κατέγραψε 5,7% (https://tinyurl.com/y4kuhowq). Δηλαδή, μόνο 6 από τα 40 έτη είχε ανάπτυξη ίση ή πάνω από 4% (ποσοστό 15%).


Μάλιστα, οι τρεις πρώτες φορές επιτεύχθηκαν και με μονεταριστικές πολιτικές επάνω στο εθνικό νόμισμα (πχ υποτίμηση, αφού είχαμε δραχμή το 1988, 1997, 2001), οι δυο επόμενες είναι η προολυμπιακή (2003) και ολυμπιακή χρονιά (2004), οπότε η ανάπτυξη εξηγείται από τα έργα των Ολυμπιακών Αγώνων και η ανάπτυξη του 2007 φαίνεται σε αυτό το ύψος, λόγω των ανυπολόγιστων καταστροφών από τις πυρκαγιές του 2007 (https://tinyurl.com/y33va5kh) και με το εγκληματικό έλλειμμα της τάξης του 6,5% (https://tinyurl.com/y4y7t349).

Για να υλοποιηθεί το αφήγημα του Κυριάκου, λοιπόν, είτε χρειάζεται να...ξαναφτιάξουμε τα Ολυμπιακά έργα, είτε να ξανακαεί η χώρα. Ή να γυρίσουμε στη δραχμή. Ιστορικά, αυτές φαίνονται να είναι οι μόνες πιθανότητες ευδοκίμησης του προγράμματος της ΝΔ.

Και σκεφτείτε ότι καταλήγουμε σε αυτό το συμπέρασμα, με την εκκίνηση ότι δεχτήκαμε ΟΛΕΣ τις θετικές υποθέσεις για την οικονομία.

Συνεπώς, οι εξαγγελίες της ΝΔ περί φοροελαφρύνσεων και ταυτόχρονα επίτευξης ανάπτυξης ύψους 4% κρίνονται στην καλύτερη περίπτωση αναξιόπιστες και δευτερευόντως, ανεδαφικές εξαγγελίες, που συνιστούν έναν εν δυνάμει κίνδυνο για το βιωτικό επίπεδο μισθωτών, συνταξιούχων και επιδοματούχων.

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019

Τα δάνεια που εκφράστηκαν σε CHF, με απλά λόγια

Οι ίδιες οι τράπεζες στα αγλλόφωνα κείμενα των ισολογισμών τους αλλά και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επισημαίνουν ότι πρόκειται για "denominated loans" δηλαδή για εκφρασμένα δάνεια σε ξένο νόμισμα και όχι για αυτούσια δάνεια συναλλάγματος. 

Προφανώς είναι άλλο πράγμα ένα "CHF loan" (δάνειο σε αυτούσια CHF) κι άλλο πράγμα ένα "denominated in CHF loan" (δάνειο εκφρασμένο σε CHF, δηλαδή δάνειο σε ευρώ με ρήτρα αξίας νομίσματος CHF).

Ωστόσο, στα Ελληνικά δικαστήρια, οι τράπεζες παρέστησαν κι εξακολουθούν να παρίστανται ισχυριζόμενες ότι δήθεν δανείστηκαν ελβετικά νομίσματα και μάλιστα, ότι, ένεκα της ανατίμησης του ελβετικού φράγκου, χρειάστηκε δήθεν να καταβάλουν κι ενέχυρα στους πιστωτές τους.  

Όμως, το δήθεν ενέχυρο ήταν, στην πραγματικότητα, η ανάγκη για την αντίστοιχη κεφαλαιακή επάρκεια, με βάση τους Κανονισμούς της Βασιλείας! Πλέον το παραδέχονται και οι τράπεζες με τις προτάσεις τους στα δικαστήρια.

Κεφαλαιακή Επάρκεια ορίζεται ως το μέτρο εκείνο που μας δείχνει κατά πόσο το κεφάλαιο μιας τράπεζας (και γενικά ενός χρηματοπιστωτικού ιδρύματος) είναι αρκετό προκειμένου η τράπεζα να μπορεί να ανταπεξέλθει σε πιθανές ζημίες από δάνεια τα οποία έχει ήδη δώσει, και να μπορέσει μελλοντικά να είναι και εκείνη συνεπής απέναντι στις δικές της υποχρεώσεις και τα δικά της χρέη. Η Βασιλεία Ι και ΙΙ καθόριζαν ελάχιστη κεφαλαιακή επάρκεια 8%, ήδη η Βασιλεία ΙΙΙ καθορίζει 12% κι άνω.

Δηλαδή, όταν η κάθε τράπεζα υποχρεώνεται να έχει κεφαλαιακή επάρκεια ανερχόμενη σε 12% επί των στοιχείων του ενεργητικού της (χορηγήσεις) αυτό σημαίνει ότι παρακολουθεί σε διαρκή βάση τις χορηγήσεις της και έχει στα ταμεία της κεφάλαια που αντιστοιχούν στο 12% του ενεργητικού της.

Όταν, λοιπόν, το CHF ανατιμήθηκε (σταδιακά από το 2010 και με αποκορύφωνα τον Ιανουάριο του 2015) τότε τα περιουσιακά στοιχεία της τράπεζας αυξήθηκαν κι έτσι η κάθε τράπεζα χρειάστηκε να δεσμεύσει περισσότερα κονδύλια, ώστε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις κεφαλαιακής επάρκειας.

Δηλαδή, ο ισχυρισμός περί ενεχύρου ήταν ακριβώς η ομολογία ότι η τράπεζα καρπώνεται ως κέρδος της τη συναλλαγματική ισοτιμία (δεν ερευνάται δικονομικά το κατά πόσο το αφήγημα αυτο συνιστά παραβίαση του άρθρου 116 ΚΠολΔ, το οποίο καταναλώθηκε πρόθυμα από τα δικαστήρια). 

Διότι εάν έπρεπε να πληρώσει υποτιθέμενους πιστωτές της με την ίδια ισοτιμία, τότε θα έπρεπε να υπάρχει ισόποση απαίτηση στο σκέλος του παθητικού του ισολογισμού της, που θα εκμηδένιζε τις απαιτήσεις αύξησης της κεφαλαιακής επάρκειας.

Αλλά ακριβώς επειδή οι τράπεζες ουδέποτε δανείστηκαν τα ελβετικά, ουδέποτε τα χορήγησαν (χορηγούσαν μόνο ευρώ, αφού οι συναλλαγές με μετρητά CHF ήταν απαγορευμένες σύμφωνα με τις εγκυκλίους των ίδιων των τραπεζών) και συνεπώς, ουδέποτε κλήθηκαν να τα επιστρέψουν και δη, με κυμαινόμενη ισοτιμία, δεν υπήρχε αντίστοιχο σκέλος στο παθητικό του ισολογισμού τους.

Έτσι, λοιπόν, τα CHF σήμερα αποδίδουν καθαρές κερδοφόρες θέσεις για τις τράπεζες (μια ματιά στους ισολογισμούς αρκεί, πχ εδώ στον πίνακα που συνήθως φέρει τίτλο "Συναλλαγματικός κίνδυνος"), συνιστάμενες τόσο στο επιτόκιο και το περιθώριο του επιτοκίου, όσο και στην ισοτιμία, την οποία εισπράττουν ως κέρδος τους.

Γι' αυτό, άλλωστε και ο δείκτης ευαισθησίας τους σε κάθε ανατίμηση του CHF τους αποδίδει κέρδη (αρκεί μια ματιά στους ισολογισμούς τους, πχ εδώ στον πίνακα που απεικονίζει την ευαισθησία στις μεταβολές των συναλλαγματικών ισοτιμιών) ενώ κάθε υποτίμηση του ελβετικού φράγκου παράγει ζημίες. 

Διότι οι τράπεζες δεν χρωστούν ελβετικά, αλλά περιμένουν να εισπράττουν ευρώ με την ισοτιμία του ελβετικού. Οπότε τις εξυπηρετεί η ισοτιμία του CHF να παραμένει σε υψηλά επίπεδα, αφού με τον τρόπο αυτό εισπράττουν περισσότερα ευρώ. 

Έχει αποδειχθεί, λοιπόν, ότι οι τράπεζες από το 2006 έως και το 2009 εμπορεύονταν μια εσάνς ελβετικού, χορηγώντας ευρώ και κερδοσκοπώντας στην πλάτη των δανειοληπτών. 

Κατά τα λοιπά, ο όρος κρίνεται μη ελεγχόμενος (!) κατά το αρ 1 παρ 2 της Οδηγίας 93/13, έστω κι αν η εν λόγω διάταξη δεν ενσωματώθηκε ποτέ στο εθνικό δίκαιο. Έστω κι αν δεν επιτρέπεται ερμηνεία Κοινοτικού Δικαίου κατά τρόπο που απομειώνει το επίπεδο προστασίας των καταναλωτών. Έστω κι αν ήδη υπάρχει πάγια, πλέον, νομολογία του ΔΕΕ επάνω στο θέμα. 

Φτάσαμε στο σημείο, όπου, για να δικαιωθούν τα εγκλήματα του λευκού κολάρου, ακόμα κι αν δεν υπάρχει ο νόμος, αναγκαζόμαστε να τον εφεύρουμε. Και στη συνέχεια τον εφαρμόζουμε κιόλας. Πάντα χάριν τραπεζών. 

Έστω και αντισυνταγματικά (διότι ο ρόλος του δικαστή στο Ελληνικό δικαιϊκό σύστημα δεν είναι δικαιοπλαστικός, παρά μόνο επί αντισυνταγματική αντιποιήσει αρμοδιότητας της νομοθετικής εξουσίας).

Αλλά και πάλι θα μου πείτε: 
Νομικά θα μιλάμε τώρα;

Μάλλον, όχι. Απ' ότι φαίνεται ποτέ δεν ήταν νομικό το θέμα. 
Φαίνεται ότι εξ αρχής ήταν ζήτημα στάσης ζωής και αντίληψης απέναντι στα πράγματα. Και φαίνεται πως το κράτος δικαίου υποτάσσεται στην ανυπέρβλητη επιταγή "σκάσε και πλήρωνε"...

Τρίτη 19 Μαρτίου 2019

Η κατάρρευση του αφηγήματος για τα δάνεια σε CHF


Μέχρι τώρα το αφήγημα των τραπεζών ενώπιον των Δικαστηρίων συνοψιζόταν στους εξής άξονες:

- Ότι οι τράπεζες δανείστηκαν τα CHF από τη διατραπεζική αγορά. 
- Ότι για το λόγο αυτό συνήψαν συμβάσεις παραγώγων τύπου cross currency swaps ή FX swaps. 
- Ότι οφείλουν να επιστρέψουν τα CHF με την τρέχουσα τρέχουσα ισοτιμία και ως εκ τούτου. 
- Ότι επιβαρύνονται με πιθανές ζημίες από έκθεσή τους σε συναλλαγματικό κίνδυνο, λόγω της μεταβολής της ισοτιμίας.


Ερευνώντας τον ισχυρισμό στην ουσία του, βλέπουμε ότι είναι αναληθής. Δοθέντος ότι εκκρεμεί τέτοιας φύσης υπόθεση στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου μπορούμε κάλλιστα να δούμε ότι η εκεί εναγόμενη και αναιρεσίβλητη τράπεζα (Eurobank) εκ ενοποιημένων των οικονομικών καταστάσεων για το έτος χρήσης που έληξε την 31-12-2017 δεν είχε την παραμικρή υποχρέωση σε CHF από παράγωγα προς οποιονδήποτε.


Έτσι, η συναλλαγματική θέση των στοιχείων του ισολογισμού καταλήγει να παρουσιάζει χορηγήσεις δανείων στο νόμισμα αυτό ύψους 3,729 δις ευρώ, δίψως καμία υποχρέωση απόδοσης των CHF πουθενά. 

Για του λόγου το αληθές, ιδού η σελ 84 από τις Οικονομικές καταστάσεις για τη χρήση που έληξε την 31-12-2017.




Μάλιστα, από τις παραπάνω οικονομικές καταστάσεις προκύπτει ότι η τράπεζα έχει συνάψει προθεσμιακές συμβάσεις συναλλάγματος ύψους 3,762 δις ευρώ, δηλαδή προκύπτει είτε ότι ποτέ δεν δανείστηκε τα CHF, και πάντως δεν τα χρωστά σε κανέναν, ουδέ υποχρεούται να πληρώσει με την τρέχουσα ισοτιμία κανέναν.

Οι προθεσμιακές συμβάσεις συναλλάγματος ερμηνεύονται είτε υπό την έννοια ότι απλώς απέκτησε μια υποσχετική περί δανεισμού της με τα αντίστοιχα κεφάλαια, είτε ότι κι αν ακόμα ήθελε θεωρηθεί ότι τα δανείστηκε, ως εκ της προθεσμιακής φύσεως των συμβάσεων, κλείδωσε την ισοτιμία δανεισμού και την ισοτιμία επιστροφής, μη υποκείμενη σε κανέναν κίνδυνο από τη μεταβολή της ισοτιμίας.

Δοθέντος ότι σημερινό δημοσίευμα της έντυπης έκδοσης της έγκριτης εφημερίδας "Καθημερινή" αναφέρεται σε δημοσιογραφικές πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου φέρεται να αποφάσισε υπέρ της αναιρεσίβλητης τράπεζας, διατηρώ την ελπίδα, ότι το δημοσίευμα θα διαψευστεί, διατηρώ την ελπίδα ότι η Δικαιοσύνη  θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και πάντως, δεν θα ενταφιάσει δίκαια αιτήματα 70.000 δανειοληπτών, προκειμένου να διασωθεί η παραπάνω παράδοξη κατάσταση, που δημιουργήθηκε με αποκλειστική επιλογή κι ευθύνη των τραπεζών της χώρας.

Ιδίως, εφόσον πια αποδεικνύεται ότι ενώπιόν του Δικαστηρίου τέθηκε ένα ψήγμα του προβλήματος, εφόσον αποδεικνύεται ότι η τραπεζική απαίτηση εδράζεται σε καταπλεονεκτική σύμβαση και σε ΓΟΣ κατασκευασμένους με τέτοιο τρόπο, που παράγουν πρόσθετα ευκαιριακά κέρδη για την τράπεζα και αντίθετα, οδηγούν στην εξαθλίωση και την απόγνωση χιλιάδες δανειολήπτες και τις οικογένειές τους.

Ελπίζω και εύχομαι.

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

Το Βατερλώ της κοινής λογικής στην επερχόμενη ρύθμιση για τα κόκκινα δάνεια

Με βάση δημοσιογραφικές και μόνο πληροφορίες και υπό την προϋπόθεση της εγκυρότητας και της πληρότητάς τους, μπορεί να γίνει μια πρώτη εκτίμηση του επερχόμενου σχεδίου για τη ρύθμιση των λεγόμενων κόκκινων δανείων (non performing loans ή npl). Αλλά τούτη η προσέγγιση θα έχει μια ιδιαιτερότητα. Θα προσπαθήσουμε να δούμε τις προτεινόμενες ρυθμίσεις με οικονομικά δεδομένα. Όχι με νομικά.

Σύμφωνα με το σχέδιο τέθηκαν 5 κριτήρια για την υπαγωγή στην νέα εξωδικαστική διαδικασία. Αυτά είναι

1. Το ύψος των δανείων, δηλαδή το υπόλοιπο της οφειλής, όπως διαμορφώνεται σήμερα μαζί με τους τόκους, να μην ξεπερνάει τις 130.000 ευρώ

2. Η αξία της πρώτης κατοικίας που θέλει να προστατεύσει να μην ξεπερνά τις 250.000 ευρώ

3. Οι καταθέσεις που έχει ο οφειλέτης να μην είναι πάνω από το 50% της οφειλής του

4. Το σύνολο της ακίνητης περιουσίας που διαθέτει να μην υπερβαίνει το 200% της οφειλής του

5. Το εισόδημά του να μην ξεπερνά τις 12.500 ευρώ όταν πρόκειται για μονομελή οικογένεια και τις 21.000 ευρώ όταν πρόκειται για ζευγάρι,όριο που προσαυξάνεται κατά 5.000 ευρώ για κάθε παιδί, έως τρία παιδιά. Η ρύθμιση μπορεί να φτάσει τα 25 έτη, με επιτόκιο euribor + 2%.

Κατ' αρχάς, έτσι τιθέμενα τα κριτήρια δείχνουν ότι οι άνθρωποι που τα αποφάσισαν είναι εκτός πραγματικότητας, εκτός κοινωνίας και εκεί θέλουν να παραμείνουν. Το ορισμένο ύψος συνολικής οφειλής 130.000 ευρώ μαζί με τους τόκους, μετά από 10 χρόνια κρίσης, είναι εμπαιγμός. Ιδίως δε την στιγμή που επί σειρά ετών οι τράπεζες προωθούσαν τις "κλασματικές δόσεις" ή την μερική καταβολή δόσης με κεφαλαιοποίηση του υπολοίπου των τόκων και έντοκες περιόδους χάριτος με κεφαλαιοποίηση των τόκων στη λήξη της, διογκώνοντας τις οφειλές των δανειοληπτών. 

Δεύτερον, είναι εμπαιγμός και για τον πρόσθετο λόγο, ότι αγνοεί τις συνθήκες της αγοράς ακινήτων προ του 2009, οπότε και ελήφθησαν τα δάνεια στην πλειοψηφία τους. Τότε, για ένα νεόδμητο τριάρι 80τμ στο Ίλιον Αττικής ήθελες πάνω από 140.000 ευρώ και οι τράπεζες χρηματοδοτούσαν το 100% της τότε αξίας του σπιτιού. 

Τρίτον, τα κριτήρια δημιουργούν κίνητρο παύσης πληρωμών και ρευστοποίησης ακινήτων και ευνοούν τους στρατηγικούς κακοπληρωτές. Δείτε: 
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε έναν δανειολήπτη που εντάσσεται στο Νόμο κι έχει: 
  • οφειλή 130.000 ευρώ 
  • εμπορική αξία κατοικίας 200.000 ευρώ (έχει μόνο ένα ακίνητο), 
  • δεν έχει καταθέσεις 
  • και έχει εισόδημα 12.000 ευρώ 
Επισημάνω επίσης ότι το επιτόκιο euribor + 2%, δεν είναι αυτό που δείχνει. Κατά πλάσμα δικαίου οι ελληνικές τράπεζες λαμβάνουν την τιμή του euribor ως δήθεν μηδενική αν και στην πραγματικότητα είναι αρνητική, δηλαδή το αληθές περιθώριο προσεγγίζει το 2,5% κι όχι το 2% όπως φαίνεται με μια πρώτη ματιά.

Υποθέτουμε επίσης, ότι η ρύθμιση ισοδυναμεί με μια νέα εκταμίευση με την οποία εξοφλούνται οι παλαιές οφειλές. 

Με τις υποθέσεις αυτές, λοιπόν, εάν ο παραπάνω δανειολήπτης μπει σε ρύθμιση με την τράπεζα με τότε θα πληρώσει στην ΕΤΕ


Ο ίδιος δανειολήπτης εάν μπει στη ρύθμιση του νόμου, τότε θα πληρώσει στην Eurobank περίπου

Δηλαδή, με τα τρέχοντα κριτήρια πιστοληπτικής ικανότητας, όπως τα δέχονται οι ίδιες οι τράπεζες, η μέγιστη ικανότητα αποπληρωμής του ανθρώπου αυτού (ηλικία 40 ετών, μηδενικές οφειλές σε άλλους πιστωτές, ύψος οφειλής 130.000 ευρώ και εισόδημα 12.000 ευρώ) θα ήταν έως 349 ευρώ το μήνα (κατά το μέρος αυτό η ρύθμιση παραβιάζει Κοινοτική Οδηγία, αφού παραβλέπει την πιστοληπτική ικανότητα του δανειολήπτη).  

Σημειώνω δε ότι για 130.000 οφειλής, με τις παραπάνω δόσεις θα έχει πληρώσει μετά από 25 έτη το συνολικό ποσό των (25 Χ 12 Χ 673 =) 201.900 ευρώ. Δηλαδή θα έχει πληρώσει περισσότερα από όσα αξίζει τώρα η κατοικία και δίχως να υπολογίζω μείωση της αξίας λόγω της φθοράς του χρόνου και της παλαιότητας που θα μεσολαβήσει στο χρονικό διάστημα των 25 ετών.

Ο ίδιος δανειολήπτης θα μπορούσε να λάβει δάνειο έως το ποσό των 65.400 ευρώ και όχι παραπάνω. Συνεπώς, δεν τον συμφέρει να αποπειραθεί να πληρώσει οφειλή 130.000 ευρώ, βαρος το οποίο εξάλλου δεν αντέχει. 

Η δε δόση του για το ποσό των 130.000 ευρώ διαμορφώνεται μεταξύ 673 και 694 ευρώ ανά μήνα, τη στιγμή που τα ετήσια εισοδήματά του είναι 12.000 ευρώ, δηλαδή 1.000 ευρώ μηνιαίως. Μετά την καταβολή της δόσης θα του απομένει το ιλιγγιώδες ποσό των (1.000 - 673 =) 327 ευρώ το μήνα. 327 ευρώ το μήνα για να ζήσει!
(θυμάστε τι έλεγε ο Βενιζέλος για την Μολδαβία;;;) 

Δηλαδή, οι πεφωτισμένοι που έλαβαν τις σχετικές αποφάσεις κουρέλιασαν και τις Εύλογες Δαπάνες Διαβίωσης, όπως οι ίδιοι της καθιέρωσαν και τις δημοσίευσαν στην ιστοσελίδα της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου και Προστασία του Καταναλωτή, του Υπουργείου Οικονομίας και Απάντυξης.

Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, αυτός ο δανειολήπτης έχει συμφέρον να μην ρυθμίσει ποτέ. Έχει συμφέρον να επιτρέψει τη ρευστοποίηση της κατοικίας του αφού έτσι θα εισπράξει τουλάχιστον την εμπορική της αξία, ύψους 200.000 ευρώ. Με τα χρήματα αυτά θα αποπληρώσει τα 130.000 της τράπεζας και θα του απομείνουν 70.000 ευρώ για να αγοράσει ένα νέο σπίτι δίχως να χρωστάει σε κανέναν πια. Ο δανειολήπτης αυτός θα διατηρήσει οικονομική δυνατότητα 1.000 ευρώ το μήνα και δεν θα δεχτεί να καταστεί χρεοδουλοπάροικος της τράπεζας.

Αλλά κι αν δεν βρεθεί πλειοδότης και επαναληφθεί η διαδικασία του πλειστηριασμού, τότε  αφενός η τιμή του ακινήτου θα είναι μειωμένη και σημαίνει ότι τελικώς μπορεί να αποκτήσει το ακίνητο μέσα από διαδικασία πλειστηριασμού και ανθρώπου της εμπιστούνης του, σε ύψος πολύ κοντά στο μέγιστο δάνειο που θα μπορούσε να λάβει και να εξυπηρετήσει. 

Αλλά ακόμα κι αν δεν βρει ρευστά διαθέσιμα, και πάλι, σε κάθε περίπτωση, φαίνεται να τον συμφέρει να αφήσει να ρευστοποιηθεί η οικία του, αφού με το 66% της δόσης (περίπου 400 ευρώ) θα μπορεί να μισθώσει ένα ποιοτικό ακίνητο, γλυτώνοντας τον ΕΝΦΙΑ και τα φορολογικά τεκμήρια, απομένοντας με οικονομική δυνατότητα περίπου 600 ευρώ το μήνα, αντί των 327 που του αφήνει η μεγαλόψυχη τράπεζα (κυβέρνηση δεν υπάρχει μη γελιόμαστε, οι τραπεζίτες κυβερνούν με τις ευχές των δικαστών). Και χωρίς οφειλή, αφού άλλωστε στην υπόθεσή μου, δεν υπάρχει άλλο ακίνητο για ρευστοποίηση.

Με λίγα λόγια, η προτεινόμενη ρύθμιση είναι ένα Βατερλώ της κοινής λογικής. Πρόκειται για μια παταγώδη αποτυχία. Τολμώ, δε να διακινδυνεύσω την πρόβλεψη, ότι δεν θα μειώσει τα κόκκινα δάνεια αλλά ενδέχεται να τα αυξήσει, ιδίως σε κομμάτια του πληθυσμού που έχουν διαρρήξει τους συναισθηματικούς δεσμούς με τα ακίνητά τους, μετά από 10 χρόνια οικονομικής κόπωσης και αιμορραγίας.

Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2019

Η Μακεδονία είναι το πρόσχημα

Αναρτώ το κείμενο της κας Νίνας Γεωργιάδου, που δημοσίευσε η ίδια στο προφίλ της στο facebook την 21-01-2019, αφού προηγουμένως έλαβα την άδειά της προς τούτο, διότι το βρήκα εξαιρετικό.
Δεν προβαίνω σε κανέναν σχολιασμό, αφού δεν θέλω να επέμβω στο πνεύμα και στην πένα της γράφουσας.
Το κείμενο έχει ως εξής:


Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ
Όταν ο χρυσός της Μακεδονίας, ξεπουλήθηκε στην Eldorado για ένα κομμάτι ψωμί, μαζί με την περιβαλλοντική ανασκολόπηση της Χαλκιδικής, πόσο μία και πόσο ελληνική ήταν η Μακεδονία;
Όταν οι ΜΑΤατζήδες σακάτευαν γέρους στις Σκουριές και μπούκαραν στα σπίτια, σαν στρατός κατοχής, πού είχες κρύψει τη σάρισα;
Όταν ο Όμιλος Μυτιληναίου και Κοπελούζου, που 'ναι θυγατρική του Καναδικού Ομίλου PSP, πήρε την εκμετάλλευση της Εγνατίας, του μεγαλύτερου οδικού άξονα της Μακεδονίας, που είναι μία και ελληνική αλλά τα πηγαινέλα της τα ελέγχουν οι Καναδοί και τα διόδιά της τα τσεπώνει ο Κοπελούζος και όταν η γερμανική DIMERA πήρε το 67% του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, και η γερμανική Fraport πήρε όλο το αεροδρόμιο της Μίκρας και βγήκε για ξεπούλημα στους ξένους δανειστές το κτίριο της ΕΡΤ και το στρατόπεδο Μέγας Αλέξανδρος και οι φυλακές Κασσάνδρας κι εκατοντάδες στρέμματα στο Μετόχι Σταυρονικήτα στη Σάνη της Χαλκιδικής, και η ΔΕΗ Κοζάνης και η Αγορά Μοδιάνο, το Στρατόπεδο Γκόνου, το Camping Επανομής, το Camping Αγίας Τριάδας, το Στρατόπεδο ΣΕΔΕΣ και η Μαρίνα Αρετσούς τι συλλαλητήρια έκανες, Μακεδονικέ χαλβά;
Ίσα-ίσα για τα στρατόπεδα Μ. Αλέξανδρος, Γκόνου και ΣΕΔΕΣ είπες να πουληθούν, μη τυχόν και γίνουν καταυλισμοί προσφύγων κι ας είσαι γέννημα και θρέμμα της προσφυγιάς. Μπάσταρδη γενιά, που θυμάσαι τη μάχη στα Γαυγάμηλα αλλά όχι τους κυνηγημένους παππούδες σου.
Κι όταν ξεμπούκαραν ορδές από εγχώριους τζογαδόρους στο γειτονικό καζίνο κι έκανες τα ψώνια σου σε ημερήσιες εκδρομές για να πάρεις πολλά κι ακόμη πιο πολλά, ήταν κατά τη ρήση του Μεγαλέξαντρου, σ' άλλο να χρωστάς το ζην και σ' άλλον το ευ ζην;
Κι όταν οι μπατριώτες επιχειρηματίες μετέφεραν πλεχτήρια, πριονιστήρια, γαζωτήρια στην πάνω,εκτός συνόρων, γειτονιά για περισσότερα κέρδη και καλύτερα λεφτά, τι εξηγήσεις σου έδιναν οι βετεράνοι σημερινοί οργανωτές της πατριωτικής σου αγανάχτησης για το πώς γίνονται σκόνη τα σύνορα όταν συμφέρει;
Κι όταν κάποιοι φώναζαν πως το Κόσσοβο θα γίνει ο αρχιμπάτσος των Βαλκανίων με 10000 αμερικάνους στρατιώτες και μια ηλεκτρονική υποδομή να παρακολουθεί όλη τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, ήθελε τότε αρετή και τόλμη η ελευθερία, όχι αγιαστούρες και καρναβαλιστές.
Θα συμφωνήσω σε ένα, μαζί σου. Δεν είσαι απαραίτητα φασίστας.
Μόνο άθυρμα. Μαριονέτα κι έρμαιο.
Στη φτώχεια και τον ξεπεσμό, με πατριωτικά λαμέ.
Μπόσικος σε κηρύγματα μίσους.
Παλικαράς στους πιο μικρούς και πιο αδύναμους.
Όχι απαραίτητα φασίστας. Εκκολαπτόμενος, μπορεί. Σίγουρα πάντως, ανθρωπάκι.
Στης καταπίεσης τα φραγγέλια, άμβωνες κι ευαγγέλια.
Ενοχοποιημένο κι εξομολογητέο, απ' αυτούς που αφόρισαν το Ρήγα και την Επανάσταση, ευλογούσαν προεστούς και κοτζαμπάσηδες και θυμήθηκαν τον Παπαφλέσσα όταν ήταν για τα καλά νεκρός.
Κι έπειτα έστελναν την ευλογία των ουρανών στους Ναζί και όρκους πίστης στους δικτάτορες και τώρα τακίμια με τα μπάσταρδα του Αδόλφου.
Όχι απαραίτητα φασίστας. Σίγουρα πάντως, άθυρμα. Μπορεί και λίγο κάθαρμα.


de jure app