"Όσοι θέλουν ξένους να τους πάρουν σπίτι τους" (όπου ξένοι, μπαίνει ενίοτε και η λέξη πρόσφυγες, ή μετανάστες κλπ)
Η παραπάνω ατάκα, συχνά πυκνά επαναλαμβάνεται από όλους, όσοι θεωρούν τους ξένους, ως κίνδυνο της ευημερίας, της δουλειάς, της χριστιανοσύνης ή οποιουδήποτε άλλου "αγαθού" της αδιατάρακτης ζωής τους. Συνήθως, με την ατάκα αυτή θέλουν να εκφράσουν μια μείζων θέση: Την άρνησή τους στην παρουσία ξένων στην Ελλάδα. Και, μάλιστα, χρησιμοποιούν την παραπάνω ατάκα εν είδει υπερόπλου, αφού οι ίδιοι την θεωρούν ως το δήθεν επιχείρημα που δήθεν επιβάλει τη δήθεν σιγή του συνομιλήτη, αφού δήθεν δεν έχει απάντηση.
Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα;
Πρώτον, ας ξεκινήσουμε βλέποντας την ουσία της ατάκας. Λέει "όποιος θέλει ξένους να τους πάρει σπίτι του". Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι εγώ θέλω ξένους. Και ας υποθέσουμε ότι τους παίρνω σπίτι μου. Και ας υποθέσουμε ότι κάθε ένας από τους ομοϊδεάτες μου, εξίσου, θέλει τους ξένους και τους παίρνουμε όλοι σπίτια μας. Όμως, το σπίτι μου βρίσκεται στην Ελλάδα. Άρα, με τον τρόπο που προτείνει το περί ου ο λόγος ευφυολόγημα, οι ξένοι θα μείνουν στην Ελλάδα. Πώς υπηρετείται, λοιπόν, ο μείζων στόχος της μη παρουσίας ξένων στη χώρα, με το συγκεκριμένο τσιτάτο; Ο μείζων στόχος προφανώς δεν εξυπηρετείται. Αλλά η διανόησή τους μέχρι εκεί φτάνει...
Δεύτερον, ξεκινώντας από εκεί που αφήσαμε το πρώτο σημείο και εκτείνοντας τις σκέψεις μας σε κάποιες μόνο από τις πιθανές προεκτάσεις της σχολιαζόμενης "άποψης", ανακύπτει ένα δεύτερο θέμα. Εάν το "σπίτι μου" κατ' αυτούς αρκεί για την προσωπική τους απαλλαγή από τους "ξένους", τότε αυτό συνεπάγεται ότι το "σπίτι μου" δεν λογίζεται μέρος της Ελληνικής επικράτειας. Τότε αντίστοιχα, εγώ δεν λογίζομαι κατ' αυτούς Έλληνας. Και περαιτέρω, κατ' αυτούς, η χώρα στην οποία βρίσκεται το σπίτι μου δεν λογίζεται Ελλάδα. Με τον τρόπο αυτό, όμως, μικραίνουν την Ελλάδα και το λαό της, αφού ακρωτηριάζουν κατά το δοκούν τη χώρα και το λαό, οι δήθεν άγρυπνοι φρουροί της κατ' αυτούς "ελληνικότητας".
Τρίτον, επεκτείνοντας ακόμα παραπέρα την ατάκα τους, προκύπτει ότι για αυτούς "Ελλάδα" είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο, έτσι όπως το έχουν δομήσει οι ίδιοι στο κεφάλι τους (ή τους το φύτεψαν εκεί). Οι "Έλληνες" είναι επίσης κάτι πολύ συγκεκριμένο, έτσι όπως το έχουν δομήσει οι ίδιοι στο κεφάλι τους (ή τους το φύτεψαν εκεί). Σε αυτά που έχουν διαμορφώσει οι ίδιοι ως ιδέες της Ελλάδας και της Ελληνικότητας (και τα οποία λογίζουν κατά δογματικό τρόπο, ως δήθεν αληθή, παρόλο που αγνοούν συντριπτικά την Ελληνική ιστορία), προφανώς δεν εντασσόμαστε οι υπόλοιποι, που προτείνουμε έναν άλλο τρόπο συμπεριφοράς απέναντι στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Οι παραδοχές αυτές, όμως, διαχωρίζουν "εμάς" από τους "άλλους" και καταλήγουν να αποδεικνύουν ότι διακινούνται ατάκες εθνικού διχασμού, ατάκες διάσπασης και διαλογής μεταξύ "ημών" και των "άλλων" ακόμα και ατάκες που υποκρύπτουν εδαφική αμφισβήτηση. Στη διάκριση αυτή, οι "εμείς" της ατάκας, ως άλλοι Άρειοι, λογίζουν τους εαυτούς τους ως δήθεν καθαρούς και γνήσιους "Έλληνες", ενώ "οι άλλοι" είναι εθνομηδενιστές και προδότες. Η ατάκα βρωμάει εθνικοφροσύνη εμφυλίου πολέμου και κάνει να τρίζουν από χαρά τα κόκκαλα του Γκέμπελς και του Γκέρινγκ, που βλέπουν ότι οι αηδίες που έλεγαν πριν από 85 χρόνια βρίσκουν ακόμα πρόθυμους ηλίθιους να τις ασπάζονται και να τις αναπαράγουν.
Τέταρτον, μέρος όσων αναπαράγουν τα παραπάνω αποτελούν απογόνους προσφύγων ή μεταναστών. Ή είναι ή υπήρξαν οι ίδιοι πρόσφυγες ή μετανάστες. Ή έχουν παντρευτεί με πρόσφυγα ή μετανάστη. Ή έχουν μέλη της οικογένειάς του πρόσφυγες ή μετανάστες. Η έλλειψη γνώσης της ιστορίας, η έλλειψη συνειδητοποίησης αλλά και η έλλειψη αυτογνωσίας είναι προφανείς. Μιλάνε με ελαφρότητα και έπαρση αυτοί που θα έπρεπε πρώτα να προσδιορίσουν ποιοι είναι, τι είναι και από που έρχονται και ύστερα να καταλήξουν στο τι πρεσβεύουν. Αλλά η αυτογνωσία ή το διάβασμα και η απόκτηση παιδείας δεν φαίνεται να τους απασχόλησε ποτέ, ούτε αποτέλεσε κυρίαρχο χαρακτηριστικό τους. Άλλωστε, αν παρατηρήσετε, κάθε τους αφήγημα τείνει σε ψευδείς εξιδανικεύσεις. Πχ "οι Έλληνες διέπρεψαν στην Αμερική και δεν έδωσαν ποτέ δικαιώματα". Αγνοούν, βλέπεις, ότι οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι σε εγκληματικότητα στην πόλη του Σικάγο στις αρχές του 20ου αιώνα (πηγή: εδώ και εδώ). Στα χέρια τους η Ιστορία όχι μόνο εργαλειοποιείται αλλά και διαστρεβλώνεται κατά πως τους βολεύει.
Πέμπτον, η ατάκα ξεκινά με μια ψευδή παραδοχή. Ξεκινά λέγοντας "Όποιος θέλει...". Νομίζω ότι με ασφάλεια μπορώ να εικάσω, ότι κανείς απλός άνθρωπος, όπως οι περισσότεροι από εμάς, δεν "θέλει" πολέμους, που δημιουργούν προσφυγικές ροές και παράγουν ανθρώπους πεινασμένους, άστεγους και δυστυχισμένους ή ορφανά και ασυνόδευτα παιδιά, εκτεθειμένα σε κρατικό ή ιδιωτικό bulling. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τέτοιο έμμεσο δόλο (sic) αποδοχής της δημιουργίας μεταναστευτικών ροών, έχουν μόνο οι χώρες που θεωρούμε ως "μεγάλες δυνάμεις". Οι χώρες αυτές (πχ ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία, Γερμανία, Τουρκία κλπ) προκαλούν πολέμους (βλ Συρία, Αφγανιστάν κλπ) και ισοπεδώνουν τις χώρες προέλευσης αυτών των ανθρώπων, αποδεχόμενες τον κίνδυνο δημιουργίας μεταναστευτικών ροών, που προκαλείται από τις πράξεις ή τις παραλείψεις τους. Εδώ, όμως εντοπίζεται και εκτίθεται για δεύτερη φορά η ελαφρότητα των εκφορέων της περί ης ο λόγος "άποψης". Όλοι όσοι κομπάζουν ότι στέκονται δήθεν άγρυπνοι φρουροί της κατ' αυτούς "ελληνικότητας", ψηφίζουν και εκλέγουν αντιπροσώπους, οι οποία διακρίνονται ως άριστοι οσφυοκάμπτες, απέναντι στις μεγάλες δυνάμεις, που προκαλούν το πρόβλημα. Συνεπώς, η άποψή τους παρουσιάζει ασυνέπεια και αναξιοπιστία αφού, με τον παραπάνω τρόπο καταλήγουν να υποστηρίζουν ταυτόχρονα δυο εκ διαμέτρου αντίθετες και ως εκ τούτου αντιφατικές πολιτικές συμπεριφορές.
Έκτον, το ότι ένας ξένος εισέρχεται σε μια χώρα (με όποιον τρόπο κι αν εισέρχεται), άπτεται της μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας και αποτελεί κρατική πολιτική (για περισσότερες πληροφορίες δείτε παραδειγματικά εδώ), ή στην περίπτωση της ΕΕ, κοινοτικά καθοριζόμενη πολιτική (για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ). Συνεπώς, δεν εναπόκειται στη βούληση κανενός να πάρει τον οποιονδήποτε σπίτι του. Η αντίθετα διατυπούμενη θέση δείχνει θεμελιώδη άγνοια του τρόπου λειτουργίας του κράτους και γενικώς της πολιτείας στην οποία ζει και δραστηριοποιείται ο εκφορέας της. Δείχνει θεμελιώδη άγνοια του τρόπου λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των θεσμών και των κανόνων.
Έβδομον, αγνοούν τις αληθείς επιπτώσεις της εισροής μεταναστών ή προσφύγων σε μια οικονομία. Έτσι, αγνοούν ότι, όταν ένας ξένος εισέρχεται σε μια χώρα και εντάσσεται στις παραγωγικές δομές της οικονομίας, γίνεται αιμοδότης και συνδράμει στην διάσωση του ασφαλιστικού της συστήματος. Αγνοούν πχ ο ρόλος των μεταναστών κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικός και για τη διατήρηση του επιπέδου της οικονομικής ανάπτυξης και κατ’ επέκταση της συνολικής ευημερίας, γεγονός που απαιτεί την αποτελεσματικότερη και δυναμικότερη χάραξη της εθνικής μεταναστευτικής πολιτικής, αλλά και καλύτερη και ισότιμη μεταχείρισή τους από όλες τις εθνικές πολιτικές (εκπαίδευσης, υγείας, απασχόλησης κ.ά.) (πηγή: εδώ σελ 112). Αγνοούν ότι η ιδιαίτερα αυξημένη ως το 2009 οικονομική μετανάστευση προς τη χώρα μας αναμένεται να δώσει, μετά τη νομιμοποίηση και την ασφάλιση των μεταναστών, κάποιες δυνατότητες βελτίωσης της αναλογιστικής βάσης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, χωρίς, βεβαίως, να αποτελεί και τη λύση του προβλήματος (πηγή: εδώ σελ 117). Παρά τις παραπάνω θετικές επιδράσεις, οι ίδιοι δείχνουν περιχαρακωμένοι στα "θέλω" τους τα οποία ανήγαγαν ανερμάτιστα σε ισότιμα της επιστήμης, δίχως όμως την παραμικρή επιστημονική θεμελίωση. Την ίδια στιγμή θέλουν αμείωτες τις συντάξεις τους και απείραχτα τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα. Τρικυμία εν κρανίω...
Όγδοον, αγνοούν ότι οι οικονομικά ισχυρότερες χώρες του κόσμου (πχ ΗΠΑ, Γερμανία, Καναδάς) έχουν εκπονήσει ειδικά νομοθετικά πλαίσια για να διασφαλίσουν εισδοχή σταθερού ή και αυξανόμενου αριθμού μεταναστών, ώστε να διατηρήσουν την δυνατότητά τους σε αμείωτη ή και αυξανόμενη -κυρίως πρωτογενή- παραγωγή και έτσι, σε ισχυρή ανάπτυξη (πχ εδώ και εδώ και εδώ στατιστικοί πίνακες με στοιχεία). Και όχι μόνο δεν μαθαίνουν από τα παραδείγματα αυτά, αλλά αποστρεφόμενοι τους μετανάστες καταλήγουν να επιδιώκουν αυτό που υποτίθεται ότι εξίσου αποστρέφονται: Καταλήγουν να επιδιώκουν μια χώρα φτωχή, με ισχνή ανάπτυξη, ελλειμματική παραγωγή και ελλειμματικά ασφαλιστικά ταμεία, λόγω της γήρανσης του γηγενούς πληθυσμού, την ίδια στιγμή που κατά κόρον στρέφουν τους νέους στην τριτογενή παραγωγή, συνδράμοντας έτι περαιτέρω στην εξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές.
Ένατον, ισχυρίζονται ότι όλα αυτά τα λένε διότι φοβούνται το ισλαμικό στοιχείο (ευτυχώς που στην Ελλάδα έχουμε συνταγματικά κατοχυρωμένη την ανεξιθρησκία δηλαδή, αλλιώς, με την επίδραση αυτών των ανθρώπων, με ευκολία θα μπορούσαμε να καταλήξουμε το Ιράν της Ευρώπης). Η δικαιολογία είναι εντελώς προσχηματική. Το ισλαμικό στοιχείο στην Ελλάδα είναι μικρό (5,3%, πηγή) και σε κάθε περίπτωση υπολείπεται άλλων χωρών, τις οποίες πολλές φορές παρουσιάζουν ως πρότυπα. Πχ η Γερμανία το 2012 έχει κατ' εκτίμηση 7% ισλαμιστές (πηγή), η Γαλλία το 2017 είχε το 8,8% του πληθυσμού της ισλαμιστές (πηγή) και η Ρωσία το 2017 είχε το 10% του πληθυσμού της ισλαμιστές (πηγή). Άλλωστε είναι εξίσου ψευδής παραδοχή ότι το ισλαμικό στοιχείο είναι από μόνο του παράγοντας κινδύνου. Οι συμπεριφορές κοινωνικού αυτοματισμού, η γκετοποίηση, η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η βία, η ανεργία, είναι μερικές μόνο από τις σκανδάλες που πρέπει να φοβόμαστε. Αυτές γεννούν και αναπαράγουν αντιπαλότητα και μίσος, ανεξαρτήτως θρησκείας. Ένας ανήμπορος άνθρωπος, πηγαίνει σε μια χώρα ελπίζοντας να βρει ασφάλεια και ευημερία. Αν η χώρα του δώσει τις ανάλογες ευκαιρίες και του φερθεί ανθρώπινα, ο άνθρωπος αυτός, ανεξαρτήτως θρησκείας δεν έχει κανένα λόγο να πυροβολήσει τα πόδια του. Άλλωστε, σε κάθε περίπτωση, η δικαιολογία αγνοεί ότι και οι Έλληνες πριν από 2000 χρόνια ήταν ειδωλολάτρες και τους δόθηκε η ευκαιρία να αλλάξουν θρησκεία, πράγμα που έκαναν (είπαμε προβαίνουν σε εργαλειοποίηση και διαστρέβλωση της ιστορίας). Γιατί να μην δώσουμε την ίδια ευκαιρία στους μετανάστες ή και τους πρόσφυγες που έρχονται στην Ελλάδα;
Δέκατον, οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι όλα αυτά τα λένε γιατί θέλουν τη διάσωση του ελληνικού στοιχείου. Η δικαιολογία είναι φαιδρή. Η απάντηση δόθηκε πριν από περίπου 2300 χρόνια από τον Ισοκράτη, που έλεγε:
