Βάση ανακοπής για εκτοκισμό επί έτους 377 ημερών

Η ανάρτηση αυτή πραγματεύεται τον διπλό εκτοκισμό της ημερομηνίας έναρξης και λήξης κάθε εκτοκιστικής περιόδου, δηλαδή τον διπλό εκτοκισμό της ημερομηνίας έναρξης και λήξης της κάθε τοκοχρεωλυτικής δόσης, στον οποίο προβαίνει, κατά πάγιο τρόπο, κραταιά συστημική τράπεζα της Ελλάδας.

Η εν λόγω τράπεζα αναφέρει στους συμβατικούς όρους των δανειακών της συμβάσεων ότι κάθε μήνας θεωρείται ότι έχει διάρκεια των 30,4166 ημερών. Έτσι, ισχυρίζεται ότι προβαίνει σε εκτοκισμό επί έτους (30,4166 Χ 12 =) 364,9992 ημερών (και κατά στρογγυλοποίηση, 365 ημερών). 

Ωστόσο, όπως θα δείτε, ο ισχυρισμός αυτός είναι απολύτως παρελκυστικός και δεν ισχύει στην πραγματικότητα.

Αναγκαστικά, επειδή το ζήτημα είναι τεχνικό, στην ανάρτηση χρησιμοποιούνται παραδειγματικές εκτοκιστικές περίοδοι, παραδειγματικές ημερομηνίες αξίας (λογισμού) και παραδειγματικό επιτόκιο. Η τελική υπαγωγή κι εξαγωγή των επιμέρους κονδυλίων εναπόκειται να γίνει από τον εκάστοτε εφαρμοστή του Δικαίου.

Η βάση έχει ως ακολούθως:

 

Από την απλή επισκόπηση των αποσπασμάτων των εμπορικών βιβλίων της τράπεζας αποδεικνύεται, ότι ανά εκτοκιστική περίοδο, δηλαδή ανά μήνα (ο οποίος δυνάμει του Όρου ... της επίδικης σύμβασης έχει διάρκεια 30,4166 ημερών) η τράπεζα εκτοκίζει εις διπλούν τις ημερομηνίες έναρξης και λήξης της εκάστοτε περιόδου.

Επί παραδείγματι, στην αναλυτική κίνηση του δανειακού λογαριασμού της τράπεζας αναγράφονται τα ακόλουθα δεδομένα

ΔΟΣΗ	ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΑΠΟ	ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΕΩΣ	ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΑΞΙΑΣ (ΛΟΓΙΣΜΟΥ)	ΤΟΚΟΣ	ΧΡΕΩΛΥΣΙΟ	...
1	10-12-2013	10-01-2014	10-01-2014	...	...	...
2	10-01-2014	10-02-2014	10-02-2014	...	...	...
3	10-02-2014	10-03-2014	10-03-2014	...	...	...
4	10-03-2014	10-04-2014	10-04-2014	...	...	...

Έτσι, η 10-01-2014 λογίζεται τοκοφόρα ημέρα, τόσο στην πρώτη τοκοχρεωλυτική περίοδο (ως τελευταία τοκοφόρα ημέρα της χρονικής περιόδου από 10-12-2013 έως και 10-01-2014), όσο και στη δεύτερη εκτοκιστική περίοδο (δηλαδή, ως πρώτη ημέρα της δεύτερης δόσης για την χρονική περίοδο από 10-01-2014 έως και 10-02-2014, ούσα πρώτη ημέρα αυτής).

Το ίδιο συμβαίνει για όλες τις ημεροχρονολογίες έναρξης και λήξης των εκτοκιστικών περιόδων και συγκεκριμένα για την 10-02-2014, την 10-03-2014 και την 10-04-2014.

Ο διπλός εκτοκισμός της ημέρας έναρξης και λήξης των τοκοχρεωλυτικών περιόδων, όμως, συνιστά έναν επιπλέον λόγο, για τον οποίο η ανακοπτόμενη είναι αβέβαιη και ανεκκαθάριστη.

Τούτο γιατί, τελικά αποδεικνύεται παρελκυστική η συμβατική αναφορά της τράπεζας στον Όρο ... της επίδικης δανειακής σύμβασης, σχετικά με τη διάρκεια των 30,4166 ημερών, που ισχυρίζεται ότι έχει ο κάθε μήνας του έτους.

Στην προκειμένη περίπτωση, εφόσον για τους δώδεκα (12) μήνες κάθε έτους, η αντίδικος προβαίνει σε διπλό εκτοκισμό της ημεροχρονολογίας έναρξης και λήξης κάθε εκτοκιστικής περιόδου, τούτο σημαίνει ότι η αντίδικος αυθαίρετα υπολογίζει εις διπλούν 12 ημέρες κατ’ έτος και λογίζει τόκους επί επιπλέον 12 ημερών ανά έτος.

Έτσι στην πραγματικότητα το έτος εκτοκισμού της ένδικης πίστωσης δεν είναι (30,4166 Χ 12 =) 364,9992 ημερών (και κατά στρογγυλοποίηση, 365 ημερών) αλλά εφαρμόζεται έτος εκτοκισμού [(30,4166*12)+12=) 376,9992 ημερών (και κατά στρογγυλοποίηση, 377 ημερών).

Εφόσον, λοιπόν, το Συνολικό Επιτόκιο των (κατά στρογγυλοποίηση) 365 ημερών ορίστηκε στο 10%, από τον απλό μαθηματικό υπολογισμό του επιτοκίου επί του πραγματικά εφαρμοζόμενου έτους των 377 ημερών προκύπτει ότι τούτο ανέρχεται σε:

i = 377 / 365 (όπου i είναι το ζητούμενο πραγματικό επιτόκιο επί έτους 365 ημερών, το σύμβολο του επιτοκίου είναι διεθνές και προέρχεται από το αγγλικό interest)

Συνεπώς i = 0.103287671

Δοθέντος ότι το επιτόκιο εκφράζεται ως ποσοστό επί τοις εκατό, τούτο σημαίνει ότι το πραγματικό ονομαστικό επιτόκιο που εφαρμόστηκε στην ένδικη πίστωση ανήλθε σε 10,3287671%.

Ως εκ τούτου η αντίδικος, με την εν λόγω μεθοδολογία κατάφερε να προβεί σε υπέρβαση ακόμα και του συμβατικού επιτοκίου κατά (10,3287671% – 10% =) 0,3287671%

Προς επαλήθευση των παραπάνω, στο ίδιο αποτέλεσμα καταλήγει κανείς ακόμα κι αν υπολογίσει το ημερήσιο επιτόκιο της ένδικης πίστωσης, διαιρώντας το Συνολικό Ετήσιο Επιτόκιο (10%) δια τον αριθμό των ημερών του έτους των 365 ημερών, οπότε προκύπτει ως ημερήσιο επιτόκιο το ποσοστό του 10% / 365 =) 0,02739726%.

Πολλαπλασιάζοντας το ποσοστό αυτό, που αποτελεί το ημερήσιο επιτόκιο της ένδικης πίστωσης, επί τον αριθμό των 12 επιπλέον και εις διπλούν εκτοκισμένων ημερών λαμβάνει ως αποτέλεσμα (12 Χ 0,02739726% =) 0,3287671%.

Από αυτή τη συμβατική υπέρβαση του επιτοκίου στην οποία προέβη η αντίδικος, το ποσό της υπέρβασης, ανά μήνα εκτοκισμού και στο σύνολο, προκύπτει αυτούσιο από τον παρακάτω πίνακα, από τη στήλη με τίτλο «Πληρωμή για τόκους» κι έχει ακριβώς ως ακολούθως...

(δυνάμει της μη νομίμου απαίτησης κάποιων Δικαστών να προσδιορίζονται ειδικότερα κονδύλια, κατά σαφή παραβίαση του Ν. 2251/1994, σχετικά με το βάρος της απόδειξης, πλην όμως, προκειμένου να μην κινδυνεύσει να απορριφθεί λόγω αοριστίας η εν λόγω βάση, θα πρέπει ο εκάστοτε εφαρμοστής του Δικαίου να προσδιορίσει τα επιμέρους προσβαλλόμενα κονδύλια των υπερβάσεων)  

            Έτσι, για τους ... μήνες που λειτούργησε η ένδικη πίστωση το συνολικό ποσό που προέκυψε από την προπεριγραφείσα κρυφή επιτοκιακή επιβάρυνση ανέρχεται σε (...+...+...+...+...=) ...€, τα οποία, παρά τη σύμβαση, μη νομίμως και σε κάθε περίπτωση καταχρηστικώς, ενσωματώθηκαν στο τελικώς φερόμενο ως χρεωστικό κατάλοιπο της ένδικης πίστωσης κι εντεύθεν στην εκδοθείσα και ήδη πληττόμενη Διαταγή Πληρωμής.

Συνεπώς η απαίτηση της τράπεζας αποδεικνύεται αναπόδεικτη από έγγραφα, συνολικώς αβέβαιη και ανεκκαθάριστη και εξ αυτού του λόφου η πληττόμενη Διαταγή πληρωμής θα πρέπει να ακυρωθεί και να εξαφανιστεί ολοσχερώς με την εκδοθεισόμενη απόφαση του Δικαστηρίου Σας, κατ'  άρθρο 633 παρ 1 ΚΠολΔ.