Τετάρτη 25 Απριλίου 2018

Το ψέμα που έγινε νομολογία


Οι τράπεζες πολύ συχνά (σχεδόν πάντα!) όταν έχουν να αντιμετωπίσουν ισχυρισμό δανειολήπτη, που πλήττει τη νομιμότητα της μετακύλησης, του τοκισμού και του ανατοκισμού της εισφοράς του Ν. 128/1975 προβάλλουν ως αντίκρουση τον ισχυρισμό, ότι δήθεν ο καθηγητής κ. Σ. Ψυχομάνης έγραψε στις σελίδες 16 και 17, στο Νομικό Βήμα (σε άγνωστο τόμο) το έτος 1995, το παρακάτω κείμενο-αιτιολογία που δικαιολογεί τον τοκισμό και τον ανατοκισμό της εισφοράς, που έχει ως εξής:



Όπως βλέπετε, ο ισχυρισμός αυτός έγινε δεκτός ως υποστατός. Και μάλιστα, φέρεται να  νομολογήθηκε από το Μονομελές Εφετείο Θεσσαλονίκης και τον Άρειο Πάγο.

Πάντως, το άρθρο παγίως δεν το προσκομίζουν ποτέ. 

Ας αποδείξουμε το ψέμα. 

Παραθέτουμε, λοιπόν, τις σελίδες 16 και 17 του εν λόγω άρθρου του καθηγητή κ. Σ. Ψυχομάνη, που δημοσιεύτηκε στον τόμο 43 του Νομικού Βήματος το έτος 1995, αποδεικνύοντας ότι οι τράπεζες ισχυρίζονται ψεύδη και ανακρίβειες, κατασκευάζοντας δίκαιο κι ερμηνείες κατά το δοκούν, σε μια αποδεδειγμένη απόπειρα εξαπάτησης των Δικαστηρίων, για την οποία, μάλιστα επαίρονται ότι σε κάποιες περιπτώσεις «έπιασε» (γι’ αυτό επικαλούνται και σχετική νομολογία, εάν ήθελε θεωρηθεί ότι κι αυτή η νομολογία υπάρχει). 


Για του λόγου το αληθές οι επίμαχες σελίδες του εν λόγω άρθρου έχουν ως ακολούθως
Οι σελίδες 16 και 17 του εν λόγω άρθρου του καθηγητή κ. Σ. Ψυχομάνη, που δημοσιεύτηκε στον τόμο 43 του Νομικού Βήματος το έτος 1995. Πατήστε πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση

Συγκεκριμένα ο καθηγητής υποστηρίζει ότι (βλ σελ 16 του άρθρου): 
«Ως βασικό επιτόκιο θεωρείται το ελάχιστο επιτόκιο στο οποίο συµπεριλαµβάνεται και το ποσοστό της προµήθειας, όπου επιτρέπεται είσπραξή της επιπλέον των τόκων µε το οποίο η τράπεζα διατίθεται να προβεί σε διάφορες κατηγορίες χρηµατοδοτήσεων. Δεν περιλαµβάνονται όµως σε αυτό οι εισφορές για επιδότηση επιτοκίων και εξαγωγών.» 

Στη συνέχεια, ο καθηγητής εξηγεί τι περιλαμβάνει το Ετήσιο Πραγματικό Επιτόκιο (ΕΠΕ) και πώς γίνεται ο υπολογισμός του ΕΠΕ. 

Πουθενά δεν αναφέρει αυτό που λένε οι τράπεζες, δηλαδή ότι 
«καθόσον η εισφορά του Ν. 128/75 νομίμως μετακυλύεται στην πιστούχο με βάση την αρχή της ιδιωτικής αυτονομίας, αποτελεί μέρος του ετήσιου πραγματικού επιτοκίου και νομίμως κεφαλαιοποιείται και ανατοκίζεται»

Πρόκειται για ισχυρισμό-εφεύρημα που σηματοδοτεί:  
  • Τη μηδενική αξιοπιστία των τραπεζών ως διαδίκων ενώπιον των Δικαστηρίων. 
  • Την κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση παραβίαση του καθήκοντος αληθείας του 116 ΚΠολΔ.
  • Την ταυτόχρονα τετελεσμένη απάτη σε όσα Δικαστήρια δέχτηκαν τον ισχυρισμό.
  • Την ταυτόχρονα τετελεσμένη απόπειρα απάτης σε όσα Δικαστήρια προβλήθηκε κι εξακολουθεί να προβάλλεται ο ισχυρισμός.
  • Εάν πράγματι νομολογήθηκε (δεν έχω δει ποτέ τις σχετικές αποφάσεις που επικαλούνται οι τράπεζες), είναι τουλάχιστον ανησυχητική η αναπαραγωγή ανυπόστατων νομικών από μερίδα της νομολογίας, δίχως πρώτα να διαπιστωθεί η αλήθεια των ισχυρισμών των διαδίκων.
ΥΓ: Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τον συνάδελφο, Κώστα Βουλκίδη, ο οποίος έκανε τη σχετική έρευνα και κατάφερε να ανεύρει και να αναρτήσει τις παραπάνω φωτογραφίες προς αποκατάσταση της αλήθειας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

de jure app